Yakup Almelek, ülkemiz için özel isimlerden biri. Tiyatro oyunu, roman, hikaye tipinde pek çok eser verdi. Oyunları yurt dışında da dahil olmak üzere pek çok kere basıldı ve sahnelendi. Yazmak, Almelek’in en büyük tutkusu. Kendisi ise, gelecekteki projeleri, hayalleri, bugüne dek yaptıkları üzerine keyifli bir söyleşi yaptık. Kendimi çok şanslı hissediyorum. İşte o röportaj…
O GÜN TİYATROYA CAN EVİMDEN VURULMUŞTUM
– Yakup Almelek, geçirdiği sanat hayatının üzerine kendisini nasıl anlatır. Kendi gözünden Yakup Almelek kimdir?
Kendi gözünde Yakup Almelek kolay ve sade bir insandır. Okumayı çok seven, yazmayı çok seven, tiyatroyu çok seven, müzik dinlemeyi çok seven yalın bir kişidir. Gösterişten hiç hoşlanmaz, süsü püsü hiç istemez, kendi halindedir. Yarım asırdır evlidir, iki çocuğu vardır. Memnunluğu kendi içinde arar ve bulmağa çalışır.
– Sizi sanatla buluşturan birinci anınız neydi?
Annem ve babam konutta devamlı okurlardı. Ankara’da, devlet ve özel bütün tiyatrolara giderdik. Babam o günlerin en tanınmış kitapevlerinden biri olan Akba Kitapevinde kesintisiz 25 yıl çalıştı. Çok küçüktüm, babamın çalıştığı kitapevine masraf kitaplarla oynardım. Sanıyorum 17 yaşımda idim. Amerikalı müellif John Stainbeck’in yazdığı ‘’Fareler ve İnsanlar‘’ adlı oyununu gördüm. O gün tiyatroya can evimden vurulmuştum.
– Pekala yazmaya ne vakit başladınız? Ne vakit ben kitap yazmalıyım dediniz?
Rahmetli Babam Cumhuriyet Gazetesi okuru idi. Yalnız Cumhuriyet okurdu. Baba diye sorardım. Niçin yalnız Cumhuriyet? “Oğlum” diye yanıtlardı, “Çünkü onlar daima gerçekleri müellifler.” “Peki” derdim “Sen Dünya’da Falih Rıfkı Atay’ı, Bedii Faik’i oku. Vatan’da Ahmet Emin Yalman’ı oku. Onlar da doğrucu yazarlardır. Onlara da ortada sırada göz gezdiriyorum.” cevabını alırdım. 1962-1963 yılı için Cumhuriyet Gazetesi’nde Yunus Nadi yazı müsabakasında mevzu Liberalizm mi Sosyalizm mi tartışması vardı. Hiç, lakin hiç ümidim yoktu; lakin cüret edip ben de bir yazı yazdım. Başlığı ‘’Karma Ekonomi’’ idi. 7 Ocak 1963 günü çıkan yazımı Cumhuriyet’te görünce sevinçten havalara uçtum. Ve o gün müellif olmak için uğraş etmeğe karar verdim.
– Ne güzel… Pekala sonra?
İleriki günlerde 7 yazım daha tıpkı gazetede çıktı. Daha sonraki yıllarda Şalom Gazetesi’ne haftalık köşe yazıları kaleme aldım ve bu 14 sene devam etti. İşim için gittiğim Viyana’da oyunlar yazdım. Sonra bunlar New-York’ta Broadway’de sahnelendi…
– Yazma rutininiz var mı?
Yok. Bir şey çok sevilince rutin de benimsenmiyor. Son yıllarda gece saat 12’den erken yatmıyorum. İşimin ve vakit geçirmenin dışında daima yazıyorum. Galiba bu yüzden olacak 18 kitabım var.
BU O KADAR HOŞ Kİ, ANLATACAK SÖZ BULMAK ZOR…
– Tiyatro oyunu, roman, hikaye pek çok cinste eser verdiniz. Bu cinslere hayat verirken nasıl birisiniz? Roman yazarken öteki, oyun yazarken diğer mısınız örneğin?
Hayır, sanırım daima aynıyım; fakat yazdıklarımda yazdığım karakterlerin kıyafetlerine bürünüyorum. Onlarla bütünleşmeğe çalışıyorum. Evvel onları anlamağa, sonra da dilim döndüğünce anlatmağa çalışıyorum.
– Oyunlarınız yurt dışında da hem basılıyor, hem sahneleniyor. Oda komşum Richard Wagner de artık sahnede. Yazdığınız bir şeyi sahnede izlemek nasıl bir his?
Bence hislerin en ulvi olanlarından biri. Yazdığınız şey statik. Halbuki izlediğiniz dinamik. Yazdığınız cansız, gördüğünüz canlı, Bu o kadar hoş ki, anlatacak söz bulmak zor…
– Birinci izlediğinizde ne hissetmiştiniz? Bu vakte kadar ne değişti?
Hiçbir şey fazla değişmedi. Tıpkı heyecan, tıpkı şevk, tıpkı istek arta arta devam ediyor ve emin olun bu şahısta yaşama devam etme dileğini kamçılamakta…
– Bu ortada bir de tiyatro kurdunuz. Onu da konuşalım yeri gelmişken…
Tiyatroyu her vakit çok sevdim, bu bu türlü; lakin ben iş insanlığından gelmeyim. Büyük düşünür ve tiyatro insanı Muhsin Ertuğrul ve dahi oyuncu Cüneyt Gökçer, yaşadıkları için isimlerini saymayacağım pek çok tiyatro insanına hala hayranım ve onlara karşı hislerimde bir değişiklik yok; lakin benim bir tiyatro açma yüreğim hiç olmamıştı. Yağmur Ürker’e rast gelinceye dek. Ondan aldığım cüret ve şevkle işe başladık ve bugüne kadar geldik.
ÇOCUKLUĞUMDAN BAŞLAYARAK BUGÜNE DEK HAYATIMI KALEME ALMAK BUGÜNE KADARKİ HAYALLERİMDEN BİRİ
– En son bir roman yazdınız; Belleğimin Şövalesi Ömrüm. Biraz romanınızdan konuşalım mı?
Büyük bir memnuniyetle… Bu kitabım hayatımdan kesitler ihtiva ediyor. Büyük bir keyifle yazdım. Yazdıkça o günleri tekrar yaşadım. Yaşadıkça keyiflendim. Bir insan için bundan daha memnun ne olabilir ki…
– Belleğimin Şövalesi Ömrüm ’’fikir ve deneyimlerin‘’ biyografisi olarak niteleniyor. Bu bahiste ne dersiniz?
İnsanı oluşturan ve bir yere getiren fikir ve tecrübeleridir. Onlarsız her birimiz birer hiç değil miyiz?
– Artık neler yapıyorsunuz? Yeni projeler neler?
Her ay bir hikaye yazıyorum. Bunu düşünmek ve planlamak çok hoş. Ayrıyeten çocukluğumdan başlayarak bugüne dek hayatımı kaleme almak bugüne kadarki hayallerimden biri… Yeni projeler, tiyatroyu geliştirmek, ülkemizde bir şeyler yapabilmek. Tiyatroyu hudutlarımızın ötesine taşımak. Bunun bir takım problemi olduğunu çok düzgün biliyorum. Arkadaşlar birlikte çok çalışacak ve temenni ediyoruz ki özveri ile ümit ile daima bir arada amacımıza ulaşacağız…
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Yakup Almelek: Teşekkür ederim.
Belleğimin Şövalesi Ömrüm
Yakup Almelek
Librum Kitap
S.: 192
Kitabı satın almak için tıklayınız: kitapyurdu
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram:
