Sitem ile çok sevdiğim arkadaşım Uğur sayesinde tanıştık Kimyası tutan insanların buluşmasıydı Sitem kalbinin süzgecinden Escort Mehmetakif geçirdiği cümleleri ile yeni bir roman yazmış Kaçırdıklarıma üzgünüm lakin her şeyin de bir vakti var natürel Sıra dışı bir kimliği var Sitem in Denizci istikameti onu hayata hazırlamış büyütmüş Mehmetakif Escort Bayan ve edebiyatın kıyılarına sürüklemiş Biz sohbet ederken çok keyif aldık Umarım siz de okurken seversiniz
HAYATA DAİR DERİN BİR İŞTAHI OLAN BİRİYİM
Hakkında epey enteresan bilgilere ulaştım ancak seni senden Mehmetakif Escort dinlemek istiyorum doğrusu Sitem Ateş kendi gözünden kimdir
İnsan bir biçimde tabir yetisi kazandığı andan itibaren çoğunlukla daima kendini anlatır aslında Bebeklikten yaşlanmaya giden vakitte attığı adımların birden fazla bir varoluş ve bu varoluşu söz asıllı sanırım Lakin kendini direkt tanımlamanın derin bir açmazı var bana nazaran Bu nedenle kendim hakkında söyleyebileceğim en asıllı şey şu olabilir Hayata dair derin bir iştahı olan biriyim Okumaya yazmaya öğrenmeye görmeye gezmeye yemeye Daha çocukluğundan itibaren içine düşen bir gitme tutkusuyla hiçbir yerde belirli bir müddetten fazla kalamayan birebir konutta bile üç yıldan fazla oturamayan daima olmadığı yerlerin düşüyle şimdi düşünü dahi kurmadığı yerler ortasında arayışları hiç bitmeyen tutkulu bir yolcuyum yalnızca
Biyografinde ilk kere denize inen bir geminin vaftiz annesi olduğun bilgisi de var Geminin vaftiz annesi olmak nedir
Siparişten projeye projeden tersanede üretim etabına ulaşan bir gemi üretimi tamamlanıp da denizle birinci buluşmasına kadar geçen vakitte yeni doğmuş genç bir bayandır Denizle birinci buluşması ise çok eski vakitlere dayanan bir kültürdür Binlerce yıldır süregelen bu kültürün temelinde sanırım insanın denize karşı duyduğu temel his endişeydi Zira deniz en başta bilinemez olanı ve sonsuzluğu simgeliyordu Tanrısal bir kudreti vardı denizin ve gerisini büyük bir iştahla merak eden beşerler tıpkı vakitte onunla nasıl yaşayacaklarını ve gerektiğinde ona karşı nasıl davranacaklarını bilmiyorlardı Bu nedenle teknelerini denize indirmeden önce İlahlarına gemilerini muhafazası için adaklarda bulunuyorlardı Vikingler vaktinde kan akıtılıyordu Orta Çağda ise kan akıtma yerini şaraba bıraktı Şarap içip gemiye su dökerek onu kutsuyorlardı
Bu hala devam ediyor ve sen bir geminin annesisin çok ilginç
18 yy dan itibaren gemilere isim verilmesi ve suya indirilmesi merasimlerini sembolik manaları nedeniyle bayanlar yapmaya başladı Kendisi de bir bayan olan gemiler isimleri ve cisimleriyle de bir bayan tarafından doğurulmalıydı Doğurgan ve yaratıcı rolüyle bayan gemileri dünyaya getiriyor ve onlara isim anneliği yapıyordu Bu iş tam da doğumu bilen bir bayan tarafından yapılmalıydı ve merasim sırasında çoklukla gemi sahibinin eşi olan bayan gemiye ismini vererek onu denize indireceğini söylerdi hala da o denli Sonra da geminin baş bodoslamasında bir şişe şampanya kırar ve artık gemi doğmuş kutsanmış olur Sırada onu bekleyen denizlerle buluşması ve hayatının sonuna kadar denizle yaşaması kalmıştır
Birinci kitabında öykü denizde geçiyordu Yeniden denizle temaslı Kaptan olmanın yanında denizle duygusal bağın nedir
Hayatımda birinci sefer büyük bir gemiyle uzak bir deniz seyahatine çıktığımda karasal alışkanlıklarımın ve sistemimin büsbütün değiştiğini bir öteki dünyaya adım attığımı ve artık öteki bir gerçeğin insanı olacağımı hissetmiştim Şimdi rastgele bir tecrübeye dayanmayan yalnızca teorik bir bilgiydi bu Sonra günler haftalar aylar ve artık yıllar geçti o birinci seyahatin üzerinden Geçen onca vakitte denizde o kadar uzun vakitler geçirmemiş hiçbir insanın yaşayamayacağı dahası anlayamayacağı çok özel ve inanılmaz vakitlere olaylara ve hislere tanıklık ettiğimi sahip olduğumu kavradığımda gerçekten öbür bir insan olmuştum artık Birbirimizden çok şey almıştık birbirimize çok şey vermiştik Meğer bu o denli büyüleyici ve bitimsiz bir süreç ki ne alacaklarımız bitti ne de birbirimize vereceklerimiz
Bu bir aşk Sitem ne keyifli sana
Denizden aldıklarımın yerine yeni bir şeyler koyarak ona veriyorum Bitirdiğim romanlarımın birinci çıktılarını alıp bir sefer daha okuduktan sonra ve herkesten evvel açık denize bırakıyorum Böylelikle kendi içimdeki o tanımsız büyü bir gerçeğe kavuşuyor ve biz birbirimize karışıyoruz
SANKİ KELAMIN UÇUP YAZININ KALDIĞI ZAMAMDAN BERİ YAZIYORUM
Yazmaya ne vakit ve nasıl başladın
Bunun kesin ve tarifli bir vakti yok aslında Ben mi yazmaya başladım yazı kendi gerçeği içinde bir yerde beni mi doğurdu söylemek kolay değil Masallar öyküler anlatan anlatıcı taraflarıyla ayrıştırıcı özellikleri olan bir aileden ve kültürden geliyorum Güya kelamın uçup yazının kaldığı vakitten beri yazıyorum
Bir yazma rutinin var mı Kitaplarını gemide yazdın değil mi
Yazma rutinimi belirleyen süreç gündelik hayatımı sürdürdüğüm yere nazaran değişiyor Gemide yaşadığım vakitlerde kendi rutiniyle devam eden hayatın içinde kendime ilişkin bir öteki çalışma rutinim oluyor Seyirdeyken bu öğleye kadar kitap okuyup öğle yemeğinin akabinde akşam yemeğine kadar geçen süreyi bilgisayar başında geçirdiğim bir rutin El İncesi nin tamamını gemide ve bu halde yazmıştım
Pekala gemide değilsen
Denizde olmadığım vakitlerde karasal sistemimde de o kadar çok seyahat ediyorum ki gerçek bir yerleşik hayatım olamadığı için bu sefer öteki rutinler oluşturmam gerekiyor Seyahatlerim sırasında çoklukla araştırma ve okumalar yapıp meskenime dönebildiğimde de kimi vakit kendi sonlarımı zorlayan bir tempoyla yazmaya geçiyorum Gölgenin Tartısı birebir vakitte biyografik bir roman olduğu için Mecit Kaptan ın hayatını araştırdığım tüm mühlet büyük bir seyahat demekti Hem onu tanıyan insanların peşine düştüğüm hem de hayatının geçtiği her yerde bulunma isteğiyle yürüdüğüm bir periyottu Meskende ise neredeyse günde on beş saat çalıştığım birkaç aylık bir yazma sürecinin sonunda sakatlanan ellerime karşın ortaya çıktı Yani rutini belirleyen aslında bulunduğum yerin kendisi ve üzerine çalıştığım husus oluyor biraz
Denizde geçen bir roman evet fakat bir yandan da 1920 lerden günümüze uzanıyor Bu türlü bir kurguyu yazmaya nasıl karar verdin
Aslında tüm yolları denizlere çıkan bir roman demek daha yanlışsız olur sanırım Hayatında bırakın görmeyi denizin ismini dahi duymamış bir çocuk büyüyor büyürken her şeyini kaybediyor sonra hayatı bir ülkenin yazgısıyla neredeyse birebir kesişerek ilerliyor Tanıklıkları kayıpları ve kazanımları geçmiş bir yüzyılın kıssasıyla önümüzde duruyor Sonra bu çocuk hem kendi hayatında hem dokunduğu dünyada hem de denizcilikte o denli işler yapıyor ki birinci kez motor taktığı bir mavnayla bir üretim aracının fonksiyonunu sanayi ve ticarete tesirini değiştiriyor Ve art planda ülkede inanılmaz değişimler oluyor Bir imparatorluk yıkılıyor Ulusal Çaba ve Cumhuriyet kuruluyor 6 7 Eylül olayları darbeler derken ülkenin en kıymetli tarihî süreçleri fonda kendi hayatına tesirleriyle akıyor Birebir tesirlerle hem de Bu kadar güçlü öyküler bir ortaya gelmese olmazdı diye düşünerek yakın tarihimizi hatırlamak ve hatırlatmak için de başka bir ehemmiyete haiz olduğunu düşünerek başladım yazmaya
1912 1978 yılları ortasında yaşamış İnebolulu Denizci Mecit Çetinkaya nın öyküsünü anlatıyorsunuz romanınızda Bunun özel bir sebebi var mı
İlk kere uzak bir deniz seyahatine çıktığım gemi Mecit Çetinkaya nın denizcilik tarihi ve kültürünün devamı ve taşıyıcısı olan Manta Denizcilik in bir gemisiydi G İnebolu Gemisi sanırım hem benim için hem de Mecit Kaptan ın ismini yaşatan oğlu ve ailesi için de çok özel bir gemi oldu Denizle ve Mecit Kaptan ile tanışmama da vesile olan gemidir O gemiye adım attığım günden beri hem duygusal olarak hem de bugün geldiğim noktada Gölgenin Ağırlığı yla hayatımda eşsiz ve çok özel yerlere sahip oldular Ama bunun da ötesinde o kadar özel bir yaşantısı ve kıssası var ki onun kıssasıyla birinci tanıştığım günden beri yaşadığı her berbatlığı onararak onu yine ve kendi içimden güzelleştirerek doğurmam gerekiyormuş üzere hissettim Üstelik bu sırf Mecit Kaptan ın kıssası değil dünyada kendisi üzere eşsiz zorluklar yaşayan sayısız çocuğun da öyküsüydü Çok özeldi çok güç ve çok güzeldi
SANIRIM BULURDUM TEKRAR ONU
Kitabın araştırma süreci nasıldı
Biyografik ve tarihi romanlar elde hazır materyalle yazımı kolay sanılan bir cins üzere algılanır Lakin Mecit Kaptan ı kırk sene önce kaybetmiş olmamız bu süreci bir epey zorlaştırdı Şöyle ki çocukları ve torunları dışında akranı olabilecek beşerler da artık hayatta değildi Haliyle hakkında ayrıntılı bilgiler toplamak o denli pek kolay oldu diyemem
Diğer yandan yaşadığı devirlere ait bir epey okuma yaptığım tarihi süreçlerin tümünü farklı kaynaklardan araştırdığım değerli bir çalışma süreci oldu Mavnacılık tarihi ve kültürü de buna dahil Bununla birlikte Kelkit ten Erzurum a İnebolu dan İstanbul a hayatının geçtiği her yeri adımladım Büyüdüğü meskenin duvarlarını dinledim Çocuklarının gözyaşlarına dokundum Hakkında yayınlanmış ve kendisinin yazdığı her bir satırı ve fotoğrafı bulup onlarla yatıp kalktım Onu tanıyan çabucak herkesle bir halde bağ ve bağlantı kurdum İçinden geldiği zorluklarla şahsî gayretini anlamak için bir psikiyatrist ve tıpkı vakitte torunu ve roman karakterim olan bir psikologdan takviyeler aldım O denli ki aklımdaki her bir bilginin yanı sıra çalışma odamın çabucak her yerine dağılan kıssası nedeniyle eşim çalışma odamın ismini Mecit Çetinkaya Mahallesi koymuştu ve o denli kaldı oranın ismi
– “Mecit Çetinkaya Mahallesi”, harika! Hayatından denizde geçirdiğin anlardan izler taşıyan yerler de var mı kurguda
Gölgenin Ağırlığı nda birebir bir yer yok Yani iz bırakan ve izler taşıyan yerler bilinen haritalar üzerinde gösteremeyeceğimiz yerler Çok aşina olduğumuz ama çok az bildiğimiz bir dünya orası zira Mecit Kaptan ın denizi birinci görüşünü ona dokunuşunu ve sonunda tutkuyla bağlandığı denizciliği benim içimde bir yere temas ediyor besbelli Bu nedenle yalnızca denizin ikimiz üzerinde bıraktığı izlerden de olsa sanırım bulurdum yeniden onu
Sence denizci olman edebi tarafını nasıl ve ne kadar besledi
Sandığımdan daha çok beslediği kanısındayım Tekrar de bunu vakit ve yeni romanlar gösterecek bence
Kitabın art kapağında Bu seyahat kendi kişiliğini oluşturan coğrafyaya da bir seyahattir diye yazıyor Romanın için birebir vakitte kendini bulmak için bir seyahat da diyebilir miyiz
Yaptığımız her iş ürettiğimiz birçok şey bir yerde kendimizi bulabilmek için olsa gerek Bilhassa sanat bu manada çok değerli bir varoluş alanı Gerçek ve gündelik hayat iç seyahatler için biraz sığ bir yandan da ağır olabiliyor Orada çaba etmek zorunda kaldığımız her ayrıntı aslında bizi kendimizden uzaklaştıran modülleri oluyor gerçeğin Halbuki sanat edebiyat ne kadar içine gömülür ve üretime yönelirseniz birebir kaçınılmazda sizi çok daha fazla ve tabansız bir kendini bulma seyahatine çıkarıyor Ama insanın durmaksızın devinen iç dünyası vakitle değişen manaları bazen yalnızca bir insanın bir müziğin yahut bir kitabın değiştirdiği hayatı birçok bileşenle o denli devingen bir kıssa ki kendini bulmanın tahminen de nitekim imkansız olduğu bir seyahatler bütününe dönüyor ürettiğimiz ve yarattığımız her şey Ancak bir seyahatse evet Tam da bu türlü bir yolculuk
ONCA VAKİTTEN SONRA TIPKI KİŞİ OLMAK ÇOK GÜÇ HATTA İMKANSIZDIR BANA GÖRE
Bu romanı yazmaya başlayan Sitem ile bitiren Sitem ortasında bir fark bir bağ görüyor musun
Bu çok hoş bir soru Zira çıktığınız yol attığınız birinci adım yaptığınız rastgele bir şeye başladığınız ve vardığınız yer ortasındaki kişinin asla birebir olmadığını bilir olmaması gerektiğine inanırım Zira mekanik bir bütün değiliz Yük gemilerinde taşıdığınız yüke dair tüm ayrıntıları gösteren değerli evrakınız konşimentodur Limanda yüklediğiniz yük için bu evrakı doldurur imzalarsınız ve tahliye limanında tıpkı evrak elinize gelmeden yükün tahliyesi başlamaz Kimi kaptanlar birtakım işleyişin şimdiki üzere denetlenemediği vakitlerden kalma bir alışkanlıkla konşimentonun bir kenarına ufacık ve yalnızca kendisinin anlayabileceği bir işaret koyarlar hala Tahliye limanına vardıklarında gelen konşimento işaretinin olduğu kağıt ise tahliye onayını verirler Süreç olması gerektiği üzere işler Evrak tıpkı evraktır Fakat o kaptan yükleme limanından tahliye limanına gelinceye dek kim bilir neler yaşamış neler atlatmış nelere tanıklık etmiştir Değişmeyen şey yalnızca mekanik yahut matbu olan şeydir Meğer geçen onca vakitten sonra birebir kişi olabilmek çok güç hatta imkansızdır bana nazaran
Bu romanı yazmak sana neler kattı
Sitem de çok yoruldu çok zorlandı büyüdü bu seyahatte Yeri öbür hiçbir şeyle doldurulamayacak annelerini kaybetti Bir anda beş yaşında bir çocuğa döndü Nasıl acı çekeceğini bilemeden tek damla gözyaşı dahi dökemeden ayağa kalkıp öteki sorumluluklar yüklenmesi gereken acımasız vakitlerden geçti Bir anda altmışlarında bir kadına adama döndü İyi ki Mecit Kaptan la kesişmiş yolum dedi hep Şimdi bir denize dönemedi Şimdi açamadı yelkenlerini Rüzgarı kuşanıp dümeni tutamadı kusursuzca Her şey geçiyor ama Vakit geçiyor acı azalmasa da yerini öbür şeylere bırakıyor Bu sırada yanında en çok kim varsa en çok neyi taşıyorsan heybende dokunulmazın oluyor acıların gibi Acılarımızı sağaltacak öyküler âlâ ki varlar diyor hep
Kitap şimdi çok yeni lakin geri dönüşler nasıl Mutlu musun
Eve şimdi çok yeni lakin hem ilgi epeyce büyük ve hoş hem de çok hoş geri dönüşler alıyorum Satış sayılarının da çok yeterli olduğunu biliyoruz Umarım kısa vakitte ikinci baskıya gideriz diye düşünüyoruz
Yeni bir roman yazıyor musun
Gölgenin Ağırlığı nı yazarken tıkandığım bir devirde başladığım ve eşzamanlı yazdığım yeni bir roman doğmuştu Birine öncelik vermem gerekiyordu ve o denli de oldu Şimdilerde yarım bıraktığım o romanı tamamlamaya çalışıyorum Günde on beş saat olmasa da biraz faal çalışacağım bir disipline girebilirsem kısa vakitte biteceğini umuyorum
Gelecek planların neler
Oldukça uzun denilebilecek bir müddettir okyanustan uzaktayım ve okyanusta olmayı çok özledim Birçok yeni roman ve kitap fikrinin yanı sıra yeniden okyanusa dönebilmeyi şimdi ayak basmadığım yerlere hem fizikî olarak hem de romanlarımla varmayı istiyorum
Damla Karakuş Teşekkür ederim
Sitem Ateş Teşekkür ederim
Gölgenin Ağırlığı
Sitem Ateş
Turkuvaz Kitap
S 317
Kitabı satın almak için tıklayınız D R
*
Damla Karakuş
