Ömer Seyfettin, 36 yıllık ömrüne onca eser sığdırmış, hikayeciliğin Türk Edebiyatı’ndaki temsili müellifi. Beşere hayatı, yaşamayı öğütleyen cümlelerle bezediği kıssaları ile birçoklarımızın ortaöğretimine yetişti. Hangimiz “Kaşağı”, “Pembe İncili Kaftan”, “Falaka” ve daha fazlasını okumadık ki?
Bugün Ömer Seyfettin’in dünyada çektiği acıların üzerine ortamızdan ayrılışının 99. Yılı. Çok acı çektiği bir hayatı vardı elbette. Hatta edebiyatımızda dirisi de ölüsü de gün yüzü görmeyen müellif olarak biliniyor. Çok sevdiğimiz kıssaları ismine onu ölümsüz yapıtlarından alıntılarla anmak istedim. Burada hiç alıntılamadım; fakat en çok Kurumuş Ağaçlar’ı sevmiştim. Çocuk hafızamda en çok o yer etmiş. Okumayanlarınız varsa tahminen, bir talih vermeli.
Peki siz en çok hangi Ömer Seyfettin kıssasını sevmiştiniz?
*
Hayatını merak edenler tıklayınız: Ömer Seyfettin kimdir?
– “Gidelim” dedi, “Fakat kitaplarım?”
“Adam sen de! Aşağıdaki köprünün ayağındaki çalıların ortasına saklarız, dönüşte alırız”.
“Ya çalarlarsa?”
“İki sene orada dursa kimse almaz. Kitap bu! Kitap ne işe fayda?”
(Efruz Bey)
*
– Gözümüz kulağımızdan giren palavraları görür.
(Perili Köşk)
*
– Şuur başımıza nasıl yakmayan bir yıldırım üzere düşer? Tolstoy daha dokuz aylık bir çocukken kendisinin banyoya sokulduğunu hatırlıyor birinci duygusu bir haz! Benimki harikulade bir ıstırap ile başladı.
(Kaşağı)
*
– Yaşayan değişir.
(Efruz Bey)
– Akıl, insanın külahında bir çividir. yumruk yemeden başının içine girmez…
(Falaka)
*
– Yükselmezsen uçurumlara yuvarlanırsın.
(Pembe İncili Kaftan)
*
– Kula kul olmak, şu ölümlü dünyada birisine gönül borcu duymak, acıların en ağırıydı.
(Diyet)
*
– Biz beşerler, ne kadar değişsek, uygarlaşsak yani ne kadar bozulsak, maneviyatımızın en karanlık, görünmez derinliklerine tabiatın koyduğu uğursuz yıldırım asla sönmeyecek, her fırsatta yine kıvılcımlanacaktır.
Bu yıldırım, zulüm, haksızlık dileğidir.
(Falaka)
*
– İnsan, ne tuhaftır! Kendisi üzere düşünmeyen birini dinleyince, çabucak bozulur.
(Pembe İncili Kaftan)
– Anasının lisanını seven büyük kadın… Türkçeyi kıskanıyor. Anlıyorum; Türkçeyi kıskanıyor. Tekrar anlıyorum ki, bayanlar olmasa, aşk olmasaydı, aile, saadet olmadığı üzere milliyetler de olmayacak; biz beşerler dünyada sefil, ihtirassız, şanssız, miskin, perişan, nebahat üzere gelip geçecektik.
(Aşk Dalgası)
*
– İnsan düşünendir. İnsan yaptığını bilendir.
(Forsa)
*
– Beklenilmeyen bir vefat kadar ehemmiyetsiz ne olabilirdi? Lakin bu vefat beklenildiği vakit ne fevkaladeydi.
(Başını Vermeyen Şehit)
*
– Bir insan ne kadar hür olursa o kadar düşünür, ne kadar düşünürse o kadar ahlâklı olurdu.
(Efruz Bey)
*
– Ant içenler kan kardeşi olurlar. Birbirlerine ölünceye kadar yardım ederler, imdada koşarlar.
(Kaşağı)
– O denli sözler vardır ki, bir insan için bütün bir tarih, bütün bir hayat, bütün bir örnektir.
(Falaka)
*
– Kime acıyıp bir işin karşılığı olmayarak yardım edersek onun azmini, iradesini yok ediyoruz demektir.
(Falaka)
*
– Ben korkmuyorum, lakin bedenim korkuyor!
(Perili Köşk)
*
– Korkma, sen Türk’sün! Türkler hiçbir vakit, hiçbir yerde, hiçbir şeyden korkmazlar.
(Primo Türk Çocuğu)
*
Damla Karakuş
Instagram:
