Hafta sonumuza renk katacak bir röportaj okuyalım istedim. Meryem Gültabak ile söyleştik. İnsan Boşluktan İbaret, Meryem Hanım’ın ikinci kitabı. Yazdıkları üzerine heyecanını hiç yitirmeyen bir kalbi var onun. Dert ise hayat biçimi olmuş. Kaleminden dökülenler de bu hisleri hakkı ile yaşamanın bir sonucu. Keyifli söyleşimize buyurunuz…
İNSAN BOŞLUKTAN İBARET, POLİSİYE ÖGELER VE TANSİYON ÖGELERİ DE TAŞIYAN BİR HİKÂYE
– Birinci kitabınız Aurora’nın Birinci Öpücüğü’nün bitmiş halini elinize aldığınız anın, hayatınızın en memnun anlarından biri olduğunu söylemişsiniz bir röportajınızda. Pekala İnsan Boşluktan İbaret’i elinize aldığınızda neler hissettiniz?
İkinci kitabımı elime aldığımda ne hissedeceğimi ben de çok merak ediyordum açıkçası. Aurora’nın Birinci Öpücüğü, benim birinci kitabımdı. İnsanın yalnızca bir kere birinci kitabı oluyor. Tasa, benim için bir ömür biçimi olduğundan öncelikle endişe, kaygı vardı, sonra heyecan… İnsan Boşluktan İbaret’i elime alınca şunu anladım; insanın yalnızca bir kere ikinci kitabı oluyormuş.
– Tekrar dert mı vardı?
Bu sefer korku yoktu. Tatlı bir telaş hissi vardı. Her kitabın hissi öteki olacaktır tahminen. Umarım deneyim ederim. İki kitapla ilgili hissettiğim tek ortak şey, her iki seferde de kitapların birinci çıktığı gün, günlük hayatıma devam ederken içimde daima, son ses “Kitap çıktıııı!! Bugün kitap çıktı!! Beşerler görecekleeer!! Okyacaklaaaar!!! Aaaaaaa!!! Kitaaaap çıktııı! ” diye bağıran küçük bir benle gezmem oldu. Önemli önemli bir şeyler yapmaya çalışırken bile oradaydı. Tüm gün bağırdı.
– İnsan Boşluktan İbaret, kurgusu epeyce başarılı bir roman. Okumaya başlar başlamaz içine çekiyor okurunu. Pekala kurguyu oluştururken sizi neler zorladı?
İnsan Boşluktan İbaret, polisiye öğeler ve tansiyon öğeleri de taşıyan bir kıssa. Kurgusunu üç evrede oluşturarak ilerledim. Tüm dramatik öğeleri, polisiye kıssayı ve tansiyon öğelerini farklı başka kurguladım ve hepsini iç içe geçirmeye çalıştım. Öyküyü yazarken konutumuzun duvarına, öyküdeki konutun bir planını asmıştım, hatta mimar bir arkadaşımdan yardım aldım, mantık kusurları olmaması için… Bütün gün ona bakıyordum. Başımda daima meskenin içinde gezdim. Beni en çok neyin korkutacağına ve öyküyü yaşıyor olsam en çok neyi merak edeceğime odaklanmaya çalıştım. Umarım okurlara birebir hisleri geçirebilmişimdir. Polisiye ve tansiyon kurguları daha rahat hareket ettiğim alanlar oldu; fakat her şeyi birleştiren dramatik kurgu beni zorladı. Onun dışında, karakterin başına neler geleceğini bulmak nispeten daha kolaydı; lakin ne hissedeceğini anlamak güç geldi açıkçası…
UNUTMAMAK VE HATIRLAMAK ÜZERİNE ÇOK FAZLA BAŞ YORUYORUM
– Kitabınızı okurken insan yer yer bir heyecana kapılıyor. Yazarken sizi en çok ne heyecanlandırdı?
İnsan Boşluktan İbaret’i yazarken, daha doğrusu bütün öykülerimi yazarken yaşadığım bir şey bu, beni en çok heyecanlandıranlar, unuttuğum şeyler oluyor. Olaylar gelişiyor, öykü ilerliyor, ben kendimi kaptırmış oluyorum ve bir anda hatırlıyorum… Ana karakterin servis asansörüne bindikten sonra içine düştüğü büyük tehlikeyi fark ettiği an üzere. Geri dönüşü mümkün olmayan bir şeye giriyoruz birlikte. O vakit ben de karakterle birebir şeyleri hissetmiş oluyorum. Birlikte şaşırıyoruz. Birlikte belaya bulaşıyoruz ve birlikte tahlil arıyoruz. O anlar süper. Ancak genel olarak öykü planlı aktığı için bu anlar çok az oluyor.
– Okurken ister istemez kimi boşlukların yükü olabileceği fikrine kapıldım. Bu niyet nasıl geldi aklınıza?
Unutmak ve hatırlamak üzerine çok fazla baş yoruyorum. Zihnimizin geçmişi, geleceği, içinde bulunduğu anı birbirine bağlama biçimi beni büyülüyor. Bu merakım tatlı sebeplerle gelişmedi; lakin sonuçları beni heyecanlandı. Boşluklar; insan tamamlanmak isteyen bir varlık olduğu için ağır bence. Bir şey unutunca hatırlamak istiyoruz. Başımızdan atamıyoruz. Bu bir müzik kadar kolay bir şey de olabiliyor, koskoca bir anı da. Unutmak insan için ürkütücü bir şey diye düşünüyorum. Bu yüzden ağır, taşıması yük, daima kendini hatırlatan bir şey… İnsan unuttuğunu unutamıyor bir türlü sanki…
SENARYO UÇAĞA BİNMEK ÜZEREYSE, ROMAN KENDİ KANATLARIN OLMASI ÜZERE
– Kitap, güya devamı gelecekmiş üzere bitiyor. İkincisi de gelecek mi?
İnsan Boşluktan İbaret, boşluklarla ilgili tematik bir serinin birinci kitabı diye düşünmüştüm. Boşluklar ilgimi çektiği için… Öbür bir boşluk öyküm daha var. Bu sefer yalnızca insanın içindeki değil dışındaki boşlukla da ilgili… Tahminen sonra sıra bir hayat içinde öteki hayatlar da yaşamamızı sağlayan boşluklara gelir. Hayallerle ilgili olur. İnsan Boşluktan İbaret bilgisayarımda “Boşluk Hikâyeleri” diye bir klasörde yer alıyor. Diğer öyküler de birikiyor altında…
– Birebir vakitte senaristsiniz. Pekala, senaryo yazarken mi daha çok keyif alıyorsunuz roman yazarken mi?
Roman diğer bir şey. Ucu bucağı, teknik hudutları olmadığını düşünmekten hoşlanıyorum. Senaryo, romana nazaran çarçabuk beşerlerle buluşabilen bir metin, teknik bir metin ve olması gerektiğinin dışında yazılmaması gereken sabit bir yapısı var. İkisi de uçmak tahminen, kendi zihninde kaybolmak ama… Senaryo uçağa binmek üzereyse, roman kendi kanatların olması gibi… O denli hissettiriyor bana.
– Geçtiğimiz günlerde senaryosunu yazdığınız dizi Azize yayın hayatına başladı. Kitabınızın çıkışının çabucak akabinde yeni bir heyecanın peşine düştünüz. Neler hissediyorsunuz?
Ürün vermek güzel hissettiriyor aslında, o eserin beşerlerle buluşması daha da heyecan verici; ancak tasa verici de birebir vakitte benim için. Yayın hayatına başlayan her dizim üzere Azize de beni delice heyecanlandırıyor. Karakterler beşerlerle tanışınca bağlantıları nasıl olacak? İzleyenler öykümüzü beğenecekler mi? Çok merak ediyorum. Umarım beğenilir ve sevilir.
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Meryem Gültabak: Teşekkür ederim.
İnsan Boşluktan İbaret
Meryem Gültabak
Küsurat Yay.
S.: 104
Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
