Koronavirüs hayatımıza girdikten sonra el sıkmıyoruz, birbirimize sarılmıyoruz. Hatta hastanelerde çalışanlar, virüs bulaştırma kaygısı ile kendi çocukları ile bile ortalarına aralık koyuyor, uzaktan konuşuyor.
65 YAŞ ÜSTÜ İZOLE OLDU
Çocukları, korumak hedefli 65 yaş üstü anne ve babalarına ziyarete gitmiyor. Daima birlikte apartman kapılarının önünden birbirlerine seslenerek hasret giderilen bir vakit dilimini yaşıyoruz.
SARILMAMAYA ALIŞMAK ZORUNDA DEĞİLİZ
Akıllarda şu sorular var: Koronavirüs bulaşacak telaşı ile yaşadığımız bu mahrumluk, bizde yeni bir alışkanlık oluşturacak mı? Yani sağlıklı günler geldiğinde önlemi elden bırakmayarak tekrar uzaklıklı mi davranacağız. Yoksa tehlike geçince eski alışkanlıklarımıza geri mi döneceğiz?
“ALIŞKANLIKLARIMIZ YİNE ŞEKİLLENECEK”
Uzmanlar, bu hususta bireylerin yapılarına nazaran davranışlar değişiklik gösterse de genel olarak; “alışkanlıklarımızın tekrar şekilleneceğini” savunuyor. Yani sorun geçse de izinin kalacağı görüşünü hakim.
Anlaşılan artık çok yakınlarımıza yakın, onların dışındakilere de aralı durmaya devam edeceğiz.
