Gökhan Beyefendi ile BAŞ Dergi’de buluştuk. Bizi Beşiktaş ruhu ile karşıladı : ) “Kimsesiz Şarkılar” ve öyküleri üzerine keyifli bir sohbet ettik. Oturduğu yerden söylediği özgürlük türkülerinden, en acıklı hikayesinden, en umutlu hikayesinden, her şeyden konuştuk. Güldük, eğlendik, yer yer müziklerin öyküsü sardı ruhumuzu…
Şimdi siz de fona alın “Bir Eylül Akşamı”nı, hoş şeyler umut ederek söyleşimizi okuyalım hadi…
Bir Eylül Akşamı’nı dinlemek için tıklayınız.
MÜZİK, YAZININ İÇİNE GİRMEK İÇİN UYGUN BİR ARACI BENCE
– Daima bu soru ile başlıyorum. Hakkınızda bir şeyler öğrenmek internet sayesinde pek kolay; fakat siz kendinizi nasıl anlatırsınız? Kendi gözünden Gökhan Dağıstanlı kimdir?
İnsanın kendini anlatması zor… Tahminen de bana o denli geliyordur doğal. Koşuyolu’nda yaşayan, kolay kolay semtten çıkmayan, kolay zevkleri olan, kibar, saygılı ve duygusal bir beşerim. Oturduğum yerden özgürlük türküleri söylemeye bayılırım. Eşitlik hayalleri görürüm sıkça. Fakat başkaldırmaya da mecalim yoktur. Öbür makus özelliklerim de vardır kesinlikle; ancak ne gerek var artık makûs şeylerden kelam etmeye : )
– Müelliflik serüveni nasıl başlıyor sizce insanın hayatında?
Yazarlık serüveni, muharrir olacak kişi için doğar doğmaz başlar aslında. Evvel müşahede yapmayı öğrenir, akabinde okumayı. Sonra duygudaşlık kurma, hissetme ve manaya özelliklerini derinleştirir. Bu sırada romanla, hikayeyle, şiirle tanışır, tahminen aşık olur hatta. Yavaş yavaş lisanın inceliklerini keşfeder ve içindekileri hakikat bir lisanla anlatabilmeyi öğrenir. Muharrir olmak kıymetli bir maden üzere gün ışığına çıkarılmayı bekler insanın içinde. Bu yolda emek harcayan kişi için vakti geldiğinde oluverir.
– Sizin öykünüz nedir?
Ben de bütün bu süreçlerden geçtikten sonra, yazılarım birinci defa 6 yıl evvel yayımlanmaya başladı. Gerisinden birinci kitabım “Kimsesiz Mektuplar” doğdu. Geçtiğimiz ay ise ikinci kitabım “Kimsesiz Şarkılar” raflara yerleşti. Hayatın kendisi üzere müelliflik da bir gelişim sürecini içinde barındırıyor. Ben de bu sürecin şimdi çok başlarındayım ve elimden gelenin en güzelini yapmaya çalışıyorum.
– Yazma rutininiz var mı?
Bir enstrümantal müzik listem var. Yazarken bu müzikleri dinlemeyi tercih ediyorum. Müzik, yazının içine girmek için uygun bir aracı bence.
HER KISSA KENDİ İÇİNDE BİRÇOK HİS BARINDIRIYOR; HAYAT GİBİ…
– Bizi “Kimsesiz Şarkılar” buluşturdu. Neden onlara “Kimsesiz Şarkılar” diyorsunuz? Birinci kitabınızın ismi da “Kimsesiz Mektuplar”dı. Kimsesizlik kavramı size ne söz ediyor?
Bir insan bir eser ürettiğinde o yapıtın kıssası sahiplidir. Lakin bu eser beşerlerle paylaşılma evresine geldiğinde sahibini yitirir. Kitap örneğinden yola çıkarsak; benim öykülerimin bana nazaran bir sahibi var; fakat bir kitapçının rafındayken bu kıssaların hepsi kimsesizleşmiştir. Ta ki okurla buluşup, onun zihnindeki yeni sahibine kavuşuncaya kadar…
– Size bu hikayeleri yazdıran o his neydi?
Bir tane histen bahsetmek mümkün değil. Aşk, sevgi, tutku, şefkat, hüzün, sevinç, kızgınlık, umut, ümitsizlik… Her kıssa kendi içinde birçok his barındırıyor; hayat üzere…
– Her vakit yaşanan olayın hissini düşünmek sizi rahatlatır mı? Aklınıza bir müzik gelir mi örneğin?
Bu benim en çok yaşadığım şey. Binlerce müzik zihnimde döner durur. Ne vakit olağanın dışına çıkan bir olayla ya da hisle karşılaşsam, buna karşılık gelen müzik dilime düşüverir.
BURADA MÜZİK KADAR BENİM HAYAT ÖYKÜM DE DEĞERLİ
– 7 müzik ve size yansıyan hikayeleri var kitapta. Bu müzikleri seçmenizin sebebi nedir? Bunlar hayatınızın en özel 7 müziği mı?
İlk ortak özellikleri, olağan ki sevdiğim müzikler olmaları. Ancak hayatımın en özel 7 müziği olduklarını tez etmiyorum. Bu müzikleri seçerken farklı öyküler üretebileceğim müzikler olmalarına dikkat ettim. Bütün kıssalarda birbirine benzeri hususları aktarmaktan kaçındım.
– Bir müziğin size kıssasını yazdırması için en çok nelerden bahsetmesi gerekiyor? Nasıl etkiliyor sizi?
Burada müzik kadar benim hayat öyküm de değerli. Bu herkes için geçerli alışılmış. Bir müziğin bana dokunması için kalbimde yer etmiş bir duyguya bastırması gerekiyor.
– Kitapta yeri geliyor, bir müziğe yazdığınız hikayenin içinden bir öteki müzik çıkıyor. Bu müzikler kıssanın kurgusunda resen mi geliyor? Birtakım müziklerin duygusu mu çok benziyor dersiniz?
İkisi de gerçek. Yazarken resen de geliyor alışılmış; lakin birçok müziğin öyküsü de birbirine benzeridir.
– Kitapta en acıklı hikaye hangisi size nazaran?
Benim içimi en çok acıtan “Kıyamam Sana” müziğinin öyküsü. Toplumumuzun kanayan yarasıdır bu öykünün konusu. Kuzey Avrupa ülkelerinde yaşıyor olsaydık tahminen tekrar bu kıssayı yazabilirdim; lakin bu soruya bu karşılığı vermezdim.
– Pekala ya en umutlusu?
“Bir Eylül Akşamı” bu kitabın en umutlu kıssası. Aslında bana nazaran, seçilen müzikler içindeki en umutlu müzik da o.
BAKARSINIZ BİR GÜN KELAMLARINI BENİM YAZDIĞIM BİR ŞARKIYI MİLYONLARCA İNSAN SEVER
– Öteki tıpta de yazmayı denemeyi düşünüyor musunuz? Örneğin roman…
Bir roman üzerinde çalışıyorum bir taraftan; lakin tamamlanması için çok vakit var önümüzde. Ayrıyeten şiir de yazıyorum. Fakat şiiri çok büyülü bulduğum için şiir yazıyorum demekten daima kaçınmışımdır. Önümüzdeki sayısında “Sadece Şiir” mecmuasında bir şiirim yayımlanacak. Bu hususta da hayli heyecanlıyım.
– Heyecanınızı paylaşmak ne güzel… Üzerine öyküler yazdığınız öbür müzikler da var mı pekala?
Bir müziğin tesirinde kalarak yazdığım yazılar kesinlikle var; lakin üzerine kıssa yazdığım diğer müzik sanırım yok.
– Pekala müzikle ilgileniyor musunuz? Müzik kelamları yazıyor musunuz mesela?
Müzik benim için çok kıymetli. Günümün en az 3-4 saatinde müzik dinliyorum. Kimi vakit çok daha uzun müddetler. Müzik kelamı yazmayı daima olarak deniyorum. Lakin içlerinden rastgele biri şimdi bestelenmedi. Bakarsınız bir gün kelamlarını benim yazdığım bir şarkıyı milyonlarca insan sever. Bu da benim hayallerimden biri işte.
– 2020’yi bekleyen Gökhan’ın kalbini hangi müzik anlatıyor?
Sanırım bu soruya yanıtım, her yılın birinci günü arkadaşlarla toplanıp dinlediğimiz müzik: “Benim Hâlâ Umudum Var!”
– Neler yapıyorsunuz? Yeni projelerden de bahsedelim mi?
Bir yandan BAŞ Mecmuası’nda yazmaya devam ediyorum, öteki yandan üçüncü kitabımı yazıyorum. Yeni yılda bir gazetede haftada bir gün yazmaya başlayacağım. Bununla birlikte yurtdışında bir dergiyle de yazılarımın yayımlanması konusunda görüşüyoruz. Ayrıyeten şiirle ilgili bir projemiz var. 2020’nin benim için verimli bir yıl olacağına inanıyorum.
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Gökhan Dağıstanlı: Teşekkür ederim.
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
