Kitapları birçok lisana çevrildi. Amerika’da ve dünyada milyonlarca çocuğun dünyasına ulaşmayı başardı. Çağdaş çocuk edebiyatının en çok okunan muharrirlerinden biriydi. Öğrencilik hayatını resmettiği okul kıssalarıyla çocukların hislerine dokundu. Öğretmenler ve ebeveynler tarafından da ilgiyle okundu. Amerika’nın çabucak her köşesinde sayısız ödül kazandı. Ve Andrew Clements 70 yaşında hayatını yitirdi. Dünya edebiyatından bir yıldız daha kaydı…
ÇOCUKLARIN VE GENÇLERİN DAİMA YANINDAYDI
Clements’i müellifliği konusunda en çok etkileyen ve besleyen, yaz aylarını telefonu, televizyonu, hatta kapı zili bile olmayan bir konutta geçirdiği çocukluk periyoduydu. Uzun yıllar müzik kelamı müellifliği ve öğretmenlik yapan müellif, çocukluk periyodunun tesirinde çocuklara ve gençlere yönelik yazdı. Romanlarında zekice yaptığı toplumsal tenkitlerle, kuşaklararası bağlantıda bir köprü oldu. Yetişkinlere önyargılarını kırmalarını öğütlerken, çocukların ve gençlerin daima yanındaydı Üstlerindeki baskılara nasıl karşı koyabileceklerinin ipuçlarını işaret eden Clements, kitaplarında yarattığı gerçekçi karakterleri ve olay örgüsünü, büyülü gerçekçi öğelerle ve çok katmanlı mizahi bir anlatımla kurguladı…
O, kitaplarında çocukluğu ustalıkla yorumluyordu. Kitapları, öğretmen, öğrenci ve ebeveynler için empatiye ve ortak bir lisan kurmaya ait eşsiz birer esin kaynağıydı…
KİTAPLARI ÜZERİNE
“Bunun İsmi Findel” ismini verdiği birinci çocuk romanı 1996’da yayımlandı. Clements, Amerika’da ve tüm dünyada olduğu üzere Türkiye’de çok sevilmişti. Müelliflik serüveni boyunca sekseni aşkın kitap yazdı, milyonlarca çocuğa ulaştı. Türkiye’de, “Gizemli Anahtar, Karne Oyunu, Konuşmak Yok, Tek Mi? Çift Mi?, Sıradan Bir Çocuk, Kaybedenler Kulübü” kitapları, en çok sevilenlerdendi.
Clements’in, Türkçe’de yayımlanan son kitabı Haylazların Kralı (2019) idi.
DAHA UYGUN BEŞERLER OLMAYI ÖĞRENECEĞİMİZE İNANIYORUM
Onu söyleşilerinden küçük pasajlarla uğurlayalım…
“Okul hayatı dünyadaki herkesin ortak tecrübesi olduğu için okul öyküleri, çocuklar, öğretmenler ve okullar hakkında hikayeler yazıyorum. İnsanların ömründe okul kadar iz bırakan çok az tecrübe vardır.”
(Mine Kazmaoğlu, 8 Ağustos 2019, Cumhuriyet Kitap Eki)
“Öykülerimin her vakit umutlu olmasını isterim. Bir öğretmenin ya da ebeveynin manasını yitirdiği, büsbütün anlayışsız göründüğü bir kitap düşünemiyorum. Her vakit daha uygun beşerler olmayı öğreneceğimize sahiden inanıyorum.”
(Halil Türkden, 26 Ağustos 2018, Birgün Pazar Eki)
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
