Hayatını 2006 yılında Eser Talaşçıkaran ile birleştiren ve bir yıl sonra tek yumurta ikizlerine gebe olduğunu öğrenen anne Talaşçıkaran, evlatlarını kucağına alma hayaliyle problemsiz bir süreç yaşadı. Doğumdan sonra Emirhan ve Batuhan ismini verdiği bebeklerinin down sendromlu olduğunu öğrenen Talaşkıran, birinci başlarda yaşadığı olayın hüznünü üzerinden atamadı.
ÇOCUKLARI İÇİN 13 YILLIK MESLEĞİNİ BIRAKTI
Kendine geldikten sonra evlatları için “Ne yapabilirim?” düşüncesi üzerinde duran Sevgi Talaşçıkaran, birinci olarak 13 yıl yaptığı bankacılık mesleğinden istifa ederek tüm vaktini çocuklarına ayırmaya başladı.
Bu sürecin akabinde sendromla ilgili daha fazla bilgi sahibi olan ve araştırma yapan fedakar anne, 12 yaşına gelen çocuklarının düzgün bir eğitim alması ve geleceğe daha uygun hazırlanması için elinden gelenin fazlasını yapmaya devam ediyor.
“ASLA PES ETMESİNLER”
Çocukları için verdiği çabayı anlatan Sevgi Talaşçıkaran, evlatlarının durumunu doğumdan sonra öğrendiğini ve bir ay boyunca yaşadığı üzüntüyü atlatamadığını belirtti.
Kendini toparladıktan sonra artık hayatına iki ikram verildiğini anladığını ve bunun için uğraş etmeye başladığını aktaran Talaşçıkaran, Emirhan ve Batuhan ile farklı bir dünyayla tanıştığını söyledi.
İnsanların keder edindikleri şeylere artık güldüğünü söyleyen Talaşçıkaran, şöyle devam etti:
“Hayatta o kadar önemli şeyler var ki, sıkıntılar var ki yani yaşamsal. Emirhan ve Batuhan ile bir, iki ay çok bocaladım. Ne yapacağımı bilmiyorum, nasıl yapacağımı bilmiyorum. Sonra araştırmaya başladım. Ne yapabilirim, ne edebilirim? Kendi ailemin ve eşimin ailesinin takviyesi ile toparladım ve araştırmaya başladım. Okullarına başladık, yedi aylıkken eğitime başladık. Bütün down sendromu olan ailelere de şunu öneriyorum asla pes etmesinler, her vakit çocuklarının ardında dursunlar yani hakikaten verdiklerinizi alıyorlar. Güç evet güç fakat çok hoş bir his benim onlar ile hiçbir sorunum yok.”
“SEÇİLMİŞ BİR AİLEYİZ”
Talaşçıkaran, çocuklarını büyütürken adeta kendisinin de yine büyüdüğünü ve onlardan çok şey öğrendiğini kaydetti.
İnsanlara, hayvanlara ve bütün dünyaya artık daha farklı, sevgiyle baktığını lisana getiren Talaşçıkaran, şunları söyledi:
“Bu acımak değil, bu sevgi. Bana onlar sevgiyi öğretti. Ben nitekim sevgiyi bilmiyormuşum. Onlarla öğrendim. Hani bir şey beklemeden, karşılıksız sevgiyi ben Emirhan ve Batuhan ile öğrendim. Şu an yeniden olsam tekrar Emirhan ve Batuhan’ın annesi olmak isterdim. Evet çok güç lakin çok da hoş bir şey, çok hoş bir his. Başka annelerin bir tane, bende iki tane olduğu için ben daima diyorum yani biz seçilmiş bir aileyiz. Demek ki o sevgiyi verebileceğime inandığı için herhalde bakıyoruz, seviyorum çok seviyorum. Yani dünyada hiçbir şey onların yerini tutmaz benim için yani onların sevgisi değişik bir şey.”
“BİZİ ZORLAYAN İNSANLAR”
Çocukların eğitim sürecinde birinci başta zorluk yaşadıklarını fakat şimdilerde bunu aştıklarını anlatan Talaşçıkaran, eğitim gördüğü okuldaki arkadaşlarıyla evlatlarının olağan arkadaş olarak eğitimlerini sürdürdüklerini söz etti.
Dışarı çıktığında insanların bakışlarından çok rahatsızlık duyduğunu lisana getiren Talaşçıkaran, “İnsanların bakışları, gereksiz yere bakışlar… Gelip yanınıza ‘Allah kolaylık versin, benim akrabamda da var, çok güç.’ demeleri. Ya sana ne, sana ne! Bakan benim, eden benim sana ne yani… Bunlar bizi yoruyor. Beşerler bizi yoruyor. Öteki bir şey değil yani. Ben onlar ile çok memnunum, onlar ile seviyorum yaşamayı. Biz onlarla artık bir dünya kurmuşuz lakin beşerler bakış açılarını değiştirip biraz da çocuklarla diyalog kurmaya çalışsalar çok daha hoş olacak.” diye konuştu.
Çocuklarının daha uygun eğitim almalarını istediğini belirten Talaşçıkaran, artık insanların kendilerine acıyarak değil de sevgiyle bakmasını çok arzuladıklarını söyledi.
Sevgi Talaşçıkaran, insanların artık birtakım bireylerin farklı olduğunu ve bunlarla yaşanılması gerektiğini öğrenmesi gerektiğini tabir ederek, çocuklarıyla ilgili hayalleri ve isteklerini şöyle anlattı:
“Çocuklarımın, onları anlayan, daha çok bilen beşerler ile eğitim almalarını isterdim. Çocuklar ne verirsek onu alıyorlar, gerçek verildiğinde alıyorlar ancak bazen biz de gerçek şeyleri veremeyebiliyoruz. Yanlışsız davranamayabiliyoruz hani onların istediği formda. Benim en büyük isteğim onların hayata katılması, bir işlerinin olması. İnsanların bakış açılarının kırılmasını istiyoruz. Elimizden geldiği kadar bu algıyı yıkmaya çalışıyoruz. Emirhan ile Batuhan’ın hayatta bir işinin olması, spor yapmaları, tek başlarına bağımsız ömürlerini sağlayabilmemiz. Diğer bir şey değil. Tek istediğim ben bu dünyadan gittikten sonra gözüm geride kalmasın yani Emirhan ile Batuhan kendine bakabilsin, bakamasa da gereksinimlerini en aza indirebilsin yani kendi gereksinimlerini giderebilsinler. Her annenin en büyük isteği bu.”
