Ata Sözütok, Fen lisesinde aldığı eğitimden sonra aile üyelerini de şaşırtarak rotasını edebiyata çevirmiş, Mimar Sinan Hoş Sanatlar Üniversitesi Türk Lisanı ve Edebiyatı kısmından mezun olmuştu. Yazmaya dair hevesi okulla hudutlu kalmadı, mezun olduktan sonra çeşitli edebiyat mecmualarında yazdı. 2014’ten bu yana reklam müellifliği yapan Ata Sözütok’ün birinci kitabı Bunun Bu türlü Olmaması Lazımdı, akıcı ve eğlenceli lisanı ile bir çırpıda okuyacağınız, çokça gülerken bir ölçü da hüzünleneceğiniz, kitabı bitirip kapağını kapattıktan sonra, “Bunun nitekim de bu türlü olmaması lazımdı!” diyeceğiniz, birdenbire meskene gitme isteği hissedeceğiniz, sıcacık bir birinci roman. Birkaç yıl evvel Sözütok, toplumsal medyadan bir mesken arkadaşlığı öyküsü paylaşmıştı ya hani bizimle, işte bu roman ilhamını o öyküden alıyor. Küsurat Yayınları, bizi daima bu türlü eğlenceli, tatlı kitaplarla tanıştırıyor nitekim. Artık Sözütok’tan bahsettiğime ve yayınevine bir selam gönderdiğime nazaran, biraz da romanın öyküsünden bahsedeyim… Daha sonra bir röportaj da gelir şüphesiz 🙂
(Ata Sözütok)
BUNUN BU TÜRLÜ OLMAMASI LAZIMDI
Bu, Helen ile Ferhan’ın naifliğin kitabına ismini yazdıran hikâyesi! Bir reverans ile öncelikle “Hoş geldiniz!” demeli! Konutu, işvereni olduğu ajansın ofisiydi birebir vakitte Ferhan Işılak’ın. İşler ağırdı ve deneyimli bir çalışana gereksinimleri vardı. Alışılmış Ferhan’ın, birebir vakitte bir mesken, hatta hayat arkadaşı da olacağından şimdi haberi yoktu.
Bir gece uyku tutmayınca bulaşıkları makineye yerleştirmeye karar veren Helen bir çatalı makine ile tezgâhın ortasına düşürmüş, almaya çalışırken de makineyi fazla çekerek meskenini su basmasına sebep olmuştu. Şişmiş parkelerden dolayı konutunun muhakkak bölgeleri bir of çekse duyacak karşıki dağlardan hallice olan Helen, işe gittiğinde Ferhan’ın, “Yeni bir yer bulana kadar burada kal istersen” çağrısına kayıtsız kalamamıştı. Artık hem iş hem mesken arkadaşı olmuşlardı… İşte Ferhan ile Helen’in tuhaf ancak bir o kadar da eğlenceli kıssası bu türlü başlıyordu! Bu öyküde tek bir kural vardı: Küstüklerinde bir taraf güler ya da ağlarsa, barışırlardı!
İşte bu türlü sıcacık başlayan bu seyahat, bakalım nerelere gidecekti?
İÇİMİZİ ISITAN CÜMLELER
Sözütok’tan sizler için alıntıladığım birkaç cümle de var. Onları da paylaşmak istiyorum yeri gelmişken. En sevdiğimiz en sona, eğlenceli ve samimi bulduğumu birinci sıraya koydum. Siz daha evvel hislerinizi hiç çamaşır makinesi ile özdeşleştirmiş miydiniz mesela?
– Çamaşır makinesinin deterjan kısmının en sağına hayatım boyunca hiçbir şey koymadım. Sen de koymuyorsun oraya bir şey. Oraya bir şey konmuyorsa hiç yapmazlardı. Çamaşırlarda, makinede bir sorun yok. Ancak bir şeyleri yanlış yapıyoruz üzere hissediyorum. Ben bu hissi niçin çamaşır makinesinde bile yaşıyorum?
*
– Biri yardımına gelince her şey daha kolay oluyor; fakat biri yardıma gelip sonra giderse daha evvel yerinden oynatabildiğin taşları artık tek başına oynatamıyorsun.
*
– Yanılgı yapabiliyorum. Nihayetinde dörtte üçüm su.
*
– Tertipli hayata geçiş etabında sıradaki aksiyonum konuta çiçek almaktı. Artık kendi oksijenimizi kendimiz üreteceğiz. Dışarıda içine ne koydukları belirli değil. Biz bu tertipli hayata âşığız ya.
*
– Aldıktan çabucak sonra meskene dönme isteği uyandıran şey hoştur.
Bunun Bu türlü Olmaması Lazımdı
Ata Sözütok
Küsurat Yay.
S.: 230
Kitabı satın almak için tıklayınız:
*
Damla Karakuş
Instagram:
Bir mesken arkadaşlığı kıssası: Bunun Bu türlü Olmaması Lazımdı
Sosyal medyada anlattığı öykülerle tanıdığımız Cet Sözütok, artık sıcacık birinci romanı ile karşılıyor bizi…
Ata Sözütok, Fen lisesinde aldığı eğitimden sonra aile üyelerini de şaşırtarak rotasını edebiyata çevirmiş, Mimar Sinan Hoş Sanatlar Üniversitesi Türk Lisanı ve Edebiyatı kısmından mezun olmuştu. Yazmaya dair hevesi okulla sonlu kalmadı, mezun olduktan sonra çeşitli edebiyat mecmualarında yazdı. 2014’ten bu yana reklam müellifliği yapan Ata Sözütok’ün birinci kitabı Bunun Bu türlü Olmaması Lazımdı, akıcı ve eğlenceli lisanı ile bir çırpıda okuyacağınız, çokça gülerken bir ölçü da hüzünleneceğiniz, kitabı bitirip kapağını kapattıktan sonra, “Bunun hakikaten de bu türlü olmaması lazımdı!” diyeceğiniz, ansızın meskene gitme isteği hissedeceğiniz, sıcacık bir birinci roman. Birkaç yıl evvel Sözütok, toplumsal medyadan bir mesken arkadaşlığı öyküsü paylaşmıştı ya hani bizimle, işte bu roman ilhamını o öyküden alıyor. Küsurat Yayınları, bizi daima bu türlü eğlenceli, tatlı kitaplarla tanıştırıyor nitekim. Artık Sözütok’tan bahsettiğime ve yayınevine bir selam gönderdiğime nazaran, biraz da romanın öyküsünden bahsedeyim…
BUNUN BU TÜRLÜ OLMAMASI LAZIMDI
Bu, Helen ile Ferhan’ın naifliğin kitabına ismini yazdıran hikâyesi! Bir reverans ile öncelikle “Hoş geldiniz!” demeli! Meskeni, işvereni olduğu ajansın ofisiydi birebir vakitte Ferhan Işılak’ın. İşler ağırdı ve deneyimli bir çalışana gereksinimleri vardı. Doğal Ferhan’ın, birebir vakitte bir mesken, hatta hayat arkadaşı da olacağından şimdi haberi yoktu.
Bir gece uyku tutmayınca bulaşıkları makineye yerleştirmeye karar veren Helen bir çatalı makine ile tezgâhın ortasına düşürmüş, almaya çalışırken de makineyi fazla çekerek meskenini su basmasına sebep olmuştu. Şişmiş parkelerden dolayı konutunun aşikâr bölgeleri bir of çekse duyacak karşıki dağlardan hallice olan Helen, işe gittiğinde Ferhan’ın, “Yeni bir yer bulana kadar burada kal istersen” çağrısına kayıtsız kalamamıştı. Artık hem iş hem mesken arkadaşı olmuşlardı… İşte Ferhan ile Helen’in tuhaf lakin bir o kadar da eğlenceli kıssası bu türlü başlıyordu! Bu kıssada tek bir kural vardı: Küstüklerinde bir taraf güler ya da ağlarsa, barışırlardı!
İşte bu türlü sıcacık başlayan bu seyahat, bakalım nerelere gidecekti?
İÇ ISITAN CÜMLELER
Sözütok’tan sizler için alıntıladığım birkaç cümle de var. Onları da paylaşmak istiyorum yeri gelmişken. En sevdiğimiz en sona, eğlenceli ve samimi bulduğumu birinci sıraya koydum. Siz daha evvel hislerinizi hiç çamaşır makinesi ile özdeşleştirmiş miydiniz mesela?
– Çamaşır makinesinin deterjan kısmının en sağına hayatım boyunca hiçbir şey koymadım. Sen de koymuyorsun oraya bir şey. Oraya bir şey konmuyorsa hiç yapmazlardı. Çamaşırlarda, makinede bir sorun yok. Fakat bir şeyleri yanlış yapıyoruz üzere hissediyorum. Ben bu hissi niçin çamaşır makinesinde bile yaşıyorum?
*
– Biri yardımına gelince her şey daha kolay oluyor; ancak biri yardıma gelip sonra giderse daha evvel yerinden oynatabildiğin taşları artık tek başına oynatamıyorsun.
*
– Kusur yapabiliyorum. Nihayetinde dörtte üçüm su.
*
– Tertipli hayata geçiş evresinde sıradaki aksiyonum konuta çiçek almaktı. Artık kendi oksijenimizi kendimiz üreteceğiz. Dışarıda içine ne koydukları aşikâr değil. Biz bu tertipli hayata âşığız ya.
*
– Aldıktan çabucak sonra meskene dönme isteği uyandıran şey hoştur.
