Güneş Hanım, çocukluğundan beri daima yazıyor. Nihayet yazdıklarını paylaşması gerektiğine karar vermiş. Birinci romanı Kapının Gerisindeki Ben ise, Beyoğlu’nda eski bir kapı ile karşılaştığında çıkmış ortaya. Enfes bir hayal gücünün peşinden gitmiş. Âlâ ki de gitmiş ve gitmeye de devam edecek. Haydi artık güzel sohbetimize geçelim…
İÇİMDEKİ SES “YAZ GÜNEŞ!” DER İSE, BEYİN ŞALTERİMİ KAPATIP YAZMAYA ODAKLANIYORUM
– Güneş Altunkaş kimdir? (Ulaşılanın dışında hisleri ve kalemiyle…)
1984 yılında İstanbul’da doğdum. Beykent Üniversitesi Radyo TV ve Anadolu Üniversitesi Çalışma İktisadı ve Sanayi İlgileri kısımlarında eğitim aldıktan sonra ailemin isteği üzerine spikerlik ve sunuculuk için Türkiye’deki bu işin en düzgünlerinden eğitimler aldım. Habercilikle başlayan çalışma hayatıma birçok reklam ve belgesel sinemanın seslendirmesini de yaparak artılar koydum. Üniversite yıllarında hafta sonlarını değerlendirip genel sanat direktörü asistanlığı yapardım; yıllar sonra da zati genel sanat direktörü oldum. Kısacık sinemalara yenidünyalar kurmak ve hayal gücümün tazeliği benim her geçen gün sanata yönlenmemi sağladı. Tabi bunların yanına çok okumak, araştırmak, çok merak ve yenilikçi tutumumu da ekleyebiliriz. Sanırım o devir de şanslıymışım ki yanlışsız insanlara denk gelmişim. Eş vakitli olarak ulusal yazılı basında yaşama dair yazılar yazıp, röportajlar yaptım. Sonrasında ise medya genel koordinatörlüğü ve sinema şirketlerinde yöneticilikle çalışma hayatım devam etti ve etmeye devam ediyor.
– Yazmaya ne vakit ve nasıl başladınız?
Yazmaya aslında çocuk yaşlarda başladım. Ancak okuyucuyla paylaşmak için Mart ayında raflarda olan “Kapının Gerisindeki Ben“ isimli romanımla birinci adımı attım. İlkokula giderken herhalde en çok defter bitiren çocuklardan biriydim. Doğal ki ödevlerimi yapıyordum; lakin defterlerin sayfalarını süratlice bitirme nedenim aslında hayal gücümü yazıya dökmemdi. Konuşarak bir şeyleri anlatmaktansa yazarak anlatmanın daha akılda kalıcı olduğunu zannediyorum ya da en azından bende o denli oluyor. İşim gereği o kadar çok öykü, senaryo okuyordum ki kendi kendime “Güneş, artık yazdıklarını paylaşma vakti geldi de geçiyor!” dedim.
– Bir yazma rutininiz var mı?
Yazmak için aslında benim bir rutinim yok. Ben gece yarısı yazıyorum, görüntüye karşı yazıyorum… vs. diyenlerden değilim. Bilgisayarım aslında daima çantamda. İçimdeki ses ne vakit bana yaz der ise, o vakit yazıyorum. Yazma ortamımda dış ses olması, insan kalabalığı olması, yüksek sesle konuşulması, yüksek müzik olması… vs. nedenler beni hiç etkilemiyor. Hangi ortamda olursam olayım içimdeki ses “Yaz Güneş!” der ise, beyin şalterimi kapatıp yazmaya odaklanıyorum. Ben de böyleyim işte 🙂
RÜYALAR, ÖYKÜNÜN FANTASTİK TARAFI
– Kapının Gerisindeki Ben, sizin birinci romanınız? Öncelikle siz romanınızı nasıl tanımlıyorsunuz? Neler hissediyorsunuz diye bir başlayalım?
Evet, Kapının Arkasındaki Ben benim birinci romanım. Vilayet göz ağrım, birinci çocuğum… Sanırım en düzgün bu türlü tabir edebilirim. Hayal edip yazdığını beşerlerle paylaşmak inanılmaz bir his. Ekmeğini hiç tanımadığın biriyle paylaşmak gibi… Geçenlerde bir kafede oturup kahve içiyordum ve yan masada oturanlar Kapının Arkasındaki Ben’den bahsediyorlardı…
– Pekala nasıl ortaya çıktı? Yazım sürecinizi de paylaşır mısınız bizimle?
Aslında hiçbir şey planlı programlı değildi. Her şey benim birkaç yıl evvel Beyoğlu’nda eski bir kapı ile karşılaşmamdan çıktı. 1800’lerde yapılmış bir binanın kapısından bahsediyorum. Kitabın tam da kapağındakine benziyor aslında. Zincirlerle kapatılmış bir kapıyı kim merak etmez ki, değil mi? “Kim bilir o kapının gerisinde neler yaşanmıştır” diye düşüne düşüne bu romanı yazdım.
– Kapının Arkasındaki Ben, yıllardır süren bir rüyayı anlatıyor? Hayatınızdan izler taşıyor mu bu roman? Gerçek bir olaydan mı yola çıktınız?
Rüyalar, öykünün fantastik tarafı. Kıssa aslında benim kurgum; lakin gerçek olan bir şey var içinde. Birçok insanın bildiği Türkiye’nin mozaiğinin çatladığı gece yani 6, 7 Eylül 1955 gecesi… Hayır, ömrümden izler taşımıyor; lakin bana her kezinde insan evladı olmanın nasıl bir şey olduğunu hatırlatıyor.
DÜŞÜNSENİZE ÇOCUK YAŞTAN BERİ HAYALİNİZDE DAİMA BİREBİR KAPIYI GÖRÜYORSUNUZ
– Romanda 1955’e şöyle bir gidip geliyorsunuz. Bu vakit geçişlerini yazarken zorlandınız mı? O periyoda ilişkin araştırmalarınız nasıldı?
Sonuçta yaşamadığım bir yıldan bahsettiğim için düzgün araştırma yapmam gerekiyordu. O yüzden romanın yazma aşamasındansa, araştırma kademesi daha uzun sürdü diyebilirim. 6, 7 Eylül 1955 gecesine şahitlik eden birçok hanımefendi ve beyefendi ile görüşmüştüm. Hatta ortalarında tanınmış isimler de vardı. O geceyi anlatırken hepsinin gözlerinde tıpkı hüzün vardı. Bir taraftan da o devrin Pera’sını yani Beyoğlu’nu anlatırken de büyük bir hasret duygusu…
– Zeynep, yıllardır hayallerine giren, hatta kâbusu olan o kapıyı bir gün karşısında görüveriyor? Ne hissediyor Zeynep? Onunla birlikte siz neler hissettiniz yazarken?
Düşünsenize çocuk yaştan beri düşünüzde daima tıpkı kapıyı görüyorsunuz. Artık bu durum düş olmaktan çıkıyor, kâbus haline geliyor. Hayatta kimsesi olmayan Zeynep, bir gün fotoğraf çekerken o kapı ile gerçek hayatta karşılaşıyor. Ben de olsaydım gazeteci Zeynep üzere o kapının arkasında yaşananları araştırırdım ve “Neden ben düşlerimde bu kapıyı görüyorum?“ sorusunun karşılığını bulurdum. Zeynep ile benim birbirimize benzeyen en değerli tarafımız, ikimizin de araştırmacı olması. Sonrasında aslında öykü 1955 yılının Beyoğlu’na seyahat ediyor…
– Pekala nasıl bir bayan Zeynep?
Zeynep, biraz agresif bir bayan. Otokontrolü zayıf; fakat bir o kadar da hoş bir kalbi var. Küçük yaşta annesini ve babasını kaybettiği ve babaanneyle büyüdüğü için travmaları epeyce fazla. Eee bu da çok olağan geliyor bana. Bazen kendini söz etmekte zorlanıyor; bilhassa de ikili bağlantılarda. Sevmek, sevilmek üzere hislerin tam tarifini bilmiyor, zira öğretilmemiş. Mesleğine, yani gazeteciliğe büyük bir bağlılığı var. Daha fazla tüyo vermiyorum, okumayanlar biraz merak etsin. Zeynep ile tanışmak istiyorsanız Kapının Arkasındaki Ben’i kesinlikle okuyun derim.
EVRENE VERDİĞİN GÜÇ NASIL İSE, BİR GÜN KESİNLİKLE KARŞINA GELECEKTİR
– Siz de sık sık hayal görür müsünüz? Hayatımıza tesirlerini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Ben neredeyse her gün düş görüyorum diyebilirim. Nasıl bir bilinçaltım var ise artık, fantastik tarafı biraz fazla olan düşler bunlar. Uçan halılar, konuşan kediler, apartman büyüklüğünde yürüyen çalışkan karıncalar…
– Harika…
Gülmeyin sakın. Siz sordunuz ben de dürüstçe cevapladım işte 🙂 Okuduğum kitaplar, izlediğim sinemalar ve animasyonlar bilinçaltımı bu tarafta etkiliyor sanırım.
– Zeynep’in bir biçimde karşılaştığı bir astrolog ona şöyle diyor: “Karmamızda olan beşerlerle hesabımız kapanmadığı sürece, bir formda hayatımızda olmaya devam edeceklerdir”. Bu cümle üzerine niyetlerinizi konuşalım mı biraz?
“Karmamızda olan beşerlerle hesabımız kapanmadığı sürece, bir formda hayatımızda olmaya devam edeceklerdir.“ cümlesi aslında çok net ve açık. Sözün tam manasıyla ne verirseniz, onu alırsınız. Berbatlıklar, beddualar, yokluk şuuru, nefret… Ya da sevgi, hürmet, dua, uygun dilekler, varlık şuuru, fedakârlık… Bunların hepsinin kainatta bir karşılığı var. Cihana verdiğin güç nasıl ise, bir gün kesinlikle karşına gelecektir.
KİTABIN DEVAMI KESİNLİKLE OLACAK
– Kapının Gerisindeki Ben sarsacak mı okuru dersiniz? Nasıl etkileyecek?
Sarsmaktan kastınız ne bilmiyorum; lakin Kapının Arkasındaki Ben, okuyucu tarafından sevildi ve içselleştirildi diyebilirim. Toplumsal medya üzerinden birçok ileti alıyorum. Hem 2019’u hem de 1955 yılını tıpkı kitaba sığdırdığım için romanımı bir vakit seyahati makinesine benzetenler bile var. İmza günlerimde sevgili okuyucularımla sohbet ederken romanımın kahramanlarını ne kadar sevdiklerini onlardan duymak okuyucuyu değil de sanırım beni memnunluktan sarsıyor…
– Roman hakkında geri dönüşler nasıl?
Geri dönüşler pek hoş. Romanın 200 sayfa olmasından kaynaklı hüzünlerini lisana getirenler oldu; lakin onlar merak etmesin ki bunun bir nedeni var. Kitabın devamı kesinlikle olacak. Bu sefer ki seyahat 1930’lu yıllara …
– Yazmaya devam yani, harika! Pekala başladı mı hazırlıklar?
Daha evvel de söylediğim üzere esasen yazmak hayatımda var olan bir durum, yalnızca paylaşmıyordum. Şuan da ikinci kitap hazırlığındayım. Sanırım 2020’de yeni çıkacak olan kitabımı konuşuyor olacağız…
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Güneş Altunkaş: Çok teşekkür ederim.
Kapının Arkasındaki Ben
Güneş Altunkaş
Nemesis Kitap
S.: 200
Kitabı satın almak içiçn tıklayınız:
*
Damla Karakuş
Instagram:
