Elif Hanım, kendini memleketler arası bir insan olarak tanımlıyor. Dünyada pek çok milleti anlayabildiğini söylüyor. Boşanırken bir cinayet romanı. Farklı açılardan bakan bu roman üzerine uzun uzun konuştuk. Bunun yanında onu, Trump ile röportaj yapan birinci Türk gazeteci olarak da tanıyoruz. Elbette o günlerden de konuştuk. Bir de çok izlenen ‘Yasak Elma’ dizisinin Elif Hanım’ın ‘Senaryo’ isimli romanından esinlenilmesi konusu var. Konular derin, sohbetimiz koyu. Uzun soluklu bir röportaja hazır olun. Elif Hanım, Agatha Christie okuduğu, Stephen King’e mektup yazdığı çocuk yaşlarından bu yana her şeyi anlatıyor…
BENİM İÇİN SÖYLENECEK BİRİNCİ ŞEY MİLLETLERARASI BİR İNSAN OLDUĞUM
– Kendi gözünden Elif Kask kimdir? Kendini nasıl anlatır?
Hiç kimse bana bu türlü bir soru sormamıştı… Daima eğitimimden başlayıp, ailemi, yapıtlarımı, uygar durumumu, çocuklarımı filan anlatırdım… İronik olan aslında ‘Elif Kask’ bile yok. ‘Kask’ benim eski eşimin soyadı. Estonca’da Huş ağacı demek. Uzun beyaz ağaçlar. Yeni soyadım Pisacane. Tipik bir İtalyan soyadı. Yalnızca soyadlardan bile benim için birinci söylenecek şey ‘uluslararasi’ bir insan olduğum.
– Pekala memleketler arası insan olmayı konuşalım… Bu durum size ne getirdi?
Türk, yalnızca Türk’ün bakış acısından dünyaya bakıp, dünyayı yorumlarken, ben bir Amerikalının nasıl yorumlayacağını, Kuzey Avrupa ve Rusya’nın nasıl bakacağını, İtalya ya da daha geniş açıdan bakarsak Avrupa Birliği ülkelerinin görüş açısının ne olduğunu biliyorum. Beynimde tüm milletler, çizgiler birbirine karışmadan düşünüyor ve yorumluyor yani…
– Her şey nasıl başladı?
Bu çok uluslu hayata birinci adımımı, Boğaziçi Üniversitesi’nde okurken üniversiteyi Amerika’da bitirme kararımla attım. Amerika’da okurken birinci esimle tanıştım… New York’ta yaşadık. Artık de Los Angeles’teyim.
– Bu konuştuklarımızın akabinde artık birinci soruya dönelim mi?
Çok çalışkan, hırslı, disiplinli, daima birinci olmayı isteyen bir öğrenciydim. Hala da öyleyim. Bu pek değişmedi. Toplumsal, çok arkadaşlı, kalabalık yasamayı seven biriyim. Olumsuz cümle kurmam, yanımda da kurulmasına müsaade vermem. Meskenim, sofram her vakit kalabalıktır. Annemin Bodrum’daki küçük yazlığına sığdırdığım arkadaş sayısı rekor seviyededir… Şişme yataklar, koltuklar bir formda yer bulurum dostlarıma… Tek başına bir hayat bana nazaran değil. Seyahat etmezsem nefes alamayacak üzere olurum. Bavul görsem ağzım sulanır, o kadar ileri düzeydeyim yani… Nereye gideceğimin de çok kıymeti yoktur. Gideyim de… Yeni yerler keşfedeyim… İkizler burcunun tipik bir örneğiyim bu hususlarda.
– Yazmaya nasıl başladınız?
Kader iki çeşittir. Mutlak yazgı ve bizim yarattıklarımız. Doğduğumuz mesken bizim mutlak yazgımızdır. Müdahale edip değiştiremeyiz. Annem babam edebiyat profesörü. Yani muharrir olarak yetiştirilmek üzere doğmuşum. Okumayı, yazmayı öğrendiğim birinci günden itibaren annem bana kompozisyon yazdırmaya başladı. Günlük tutmam kuraldı. Her gün kompozisyon ödevim vardı ve yazdıklarım üzerinden not alırdım. Yazmak, yemek içmek üzere bir rutindi bizim konutumuzda.
– Yazma rutininiz nedir?
Roman yazmaya başladığımda çok disiplinliyimdir. Her gün müellifim. En az beş sayfa yazmaya kodlamışımdır kendimi. Disiplinli olmayan bir insan müellif olamaz.
GERÇEK HAYATTA YOK OLMASINI İSTEDİĞİM HERKESTEN, ROMANI YAZARKEN KURTULDUM
– Müelliflik genlerinize kodlanmış adeta… Pekala neden dehşet, tansiyon, terör, cinayet bahisli romanlar yazıyorsunuz?
Ben kendim de o stil romanlar okumayı, o biçim sinemalar seyretmeyi seviyorum. Günlük rutin beni sıkar. Beni rutinden çıkaracak, adrenalinimi yükseltecek kitaplar okumayı seviyorum. Ben de okurlarımın adrenalini yükseltmeyi, onları günlük rutinden çıkarmayı seviyorum. O yüzden de cinayet, tansiyon, entrika yazmayı tercih ediyorum.
– Son kitabınız “Boşanırken” bir cinayet romanı. Bu romanda yazarken kurgu nasıl ilerledi? Amerika’da boşanmış bir bayan olarak kendi yaşadıklarınızdan mı yola çıktınız? Kurgularınız gerçek hayattan esinlenilmiş olaylar üzerine kuruldu diyebilir miyiz?
‘Boşanırken’ gerçek hayatla kurgunun iç içe girdiği bir roman. Romandaki karakterler gerçek hayatta benim boşanma surecimde karşılaştığım beşerler. İsimleri değiştirdim doğal… Romanda cinayete kurban gittiler. Gerçek hayatta hepsi yaşıyor.
– Yazdıktan sonra neler oldu pekala?
Bu roman yüzünden basım boşanma surecinde ‘Amerikan Yargıçlar Savcılar Yüksek Kurulu’ ile belaya girdi. Boşandığım eşimin avukatı benim için ‘Bu bayan, hakimi öldürecek.’ diye hata duyurusunda bulunmuş. Toplumsal medyada o vakitler ‘Hakim birinci kısımda öldürüldü. Şayet gerçek hayatta ölürse sanki benden şüphelenirler mi? Gecen gece Shearon Stone ve Michael Douglas’ın ‘Temel İçgüdü’ sinemasını seyrettim. Esinlendim…’ gibi saçma sapan, komik bir paylaşım yapmıştım. İste bu paylaşım yüzünden basım belaya girdi…
– Bu kadar mı zordu boşanma süreci?
Bizim boşanmamız 5 sene sürdü. Tam bir ‘War of Roses’ yani… O denli bir amansız savaşın içindeymişiz ki, benim bile haberim yokmuş. Ben de o gün yani ‘Hakimler Savcılar Yüksek Kurulu’ hakkımda soruşturma başlatınca öğrendim. Sadece boşanıyorum diye neredeyse mahpusa atılacaktım. Avukatım da yoktu. Bir günde 5,000 Dolar avukat fiyatı geliyordu. Çocuklarımın okul taksitini ödeyemeyecektim avukat tutsaydım. Benim için her vakit birinci çocuklarımın geleceği, onların âlâ bir eğitim alması geldi. Onların eğitiminden çalıp avukatlara vermek istemedim. Zati hakim, taraflı bir hakimdi. Su an Judge Laura Dragger diye arasanız 2000’in üstünde boşanan bayanın imzaladığı yolsuzluk dilekçesini görürsünüz. Yani avukata para vermek hiç bir şeyi değiştirmeyecekti. Hatta avukatın sizin aleyhinize sizin onayınız varmış üzere imza atma yetkisi bile vardı. ‘Hakim Laura Dragger’in Kurbanları‘ diye bir bayan kümemiz vardı New York’ta. Oradaki bayanların basına gelenleri dinledikten sonra avukatsız devam etme kararı almakla ne kadar gerçek bir şey yapmış olduğumu bir kere daha anladım. Avukatınız şayet size ziyan vermek isterse o kadar büyük ziyan verebilir ki… Grubumdaki bayanlardan birinden avukatının onun yerine imza atıp boşanmayı kabul ettiğini öğrendim. Kadıncağızın çocukları elinden alındı, konutundan çıkarıldı, sokağa atıldı. Kelamın özü, adaletin olmadığı bir mahkemede, taraflı bir yargıçla zati kazanamayacağım bir davanın içindeydim. Benim hedefim, kaybımı en aza indirebilmekti…
– İnsan inanamıyor gerçekten… Romandaki karakterler, nasıl desem bilemedim, insan neredeyse katili haklı bulacak oluyor. Yazarken siz nasıl hissettiniz? Bu romanı, müellifi olarak; fakat bir yandan da yabancılaşarak okura nasıl tanıtırsınız?
Az evvel de bahsettiğim üzere, bu romanda ölenler için gözyaşı dökmenize imkân yok. Büyük olasılıkla ‘az bile’ der okuyucular… Bu roman benim için terapi oldu. Gerçek hayatta yok olmasını istediğim herkesten romanı yazarken kurtuldum. Fakat açıkçası güzel ki hakime ya da romanda ölen öteki değerli bireylere gerçek hayatta bir ziyan gelmedi. Kabahat üzerime kalırdı 🙂
– Okur, romanınızı okurken neler hissedecek sizce?
Bu romanı okuyan kişinin kıymetleri değişebilir… Bedellerin değişmesi ne demek derseniz, aslında açıklanması çok da kolay olmayan bir alan… Yaşadıklarım beni çok değiştirdi. Amerika’nın o çok güvendiği adalet sisteminin çürüklüğü, beni dehşete düşürdü. Hayatta yalnız olduğumu anladım. Doğarken ve dünyadan göçerken nasıl yalnızsak, aslında yasarken de yalnızız. Bunu yalnızca benim üzere çok sıkıntı bir tecrübeden geçerken anlayabiliyor insan. Esiniz, dostunuz, arkadasınız sizinle olmak istese bile olamıyor, olamaz. Tek basına yürümeniz gerekli o yolda. Hayat bana ‘Asla yapmam!’ dememeyi öğretti. Hepimiz her şeyi yaparız… Kâfi ki hayatın şartları bizi o raddeye getirsin. Katil de olabiliriz, hırsız da… Senin ya da sevdiklerinin hayatına kast edilmişse o denli de bir katil olur ki insan… Hiç yapmam deme! Yaparsın! Senin emeğin çalınmış, hakların elinden alınmışsa, o denli bir hırsız olur ki insan… Hem de hiç suçluluk duymadan. Mahpustaki herkesin hatalı olmadığı üzere dışarıda elini kolunu sallayarak gezen herkes de saf değildir. Biraz da örneklemek isterim aslında.
– Tabii…
Atatürk, kendisinden işgal güçlerine itaat etmesini isteyen Padişah’a başkaldırarak devlete karşı hata işledi; lakin Türk milleti tarafından ‘kahraman’ ilan edildi. 1955 yılında zencilerin otobüsün ön sıralarına oturma müsaadesi yoktu. Onlar beyazlara ayrılmıştı. Şayet beyazların kısmı dolarsa, geride oturan zenciler ayağa kalkıp beyazlara yer vermek zorundaydılar. 1 Aralık 1955’te Rosa Parks kanunları çiğneme kararı aldı. Otobüs sürücüsünün buyruğuna karşı çıktı ve yerini beyaz yolcuya vermeyi reddetti. Tutuklandı, işinden kovuldu, acı çekti; lakin bu dava onu kahraman yaptı. Doğum günü olan 4 Şubat Rosa Parks Günü olarak kutlanıyor. Amerikan Kongresi Rosa Parks’ı, İnsan Haklarının birinci savunucusu ve özgürlük hareketlerinin annesi olarak ilan etti. Evet Rosa Parks kanunlara nazaran hatalıydı; lakin kanunlar adil değildi. Adaletten ve vicdandan mahrum kanun ve kurallara karşı işlenen hata, hatalı değil kahraman yaratır. Boşanırken romanını okurken okuyucu, katili ya da katilleri anlayacak, empati kuracak, haklı bulacak ve kurbanların yasını tutmayacak.
– Kitap yazım sürecinde ya da yayımlandıktan sonra nasıl bir ruh halindeydiniz? Cinayetler yazmak size ne hissettirdi?
Benim ruh halim hiç değişmez. Daima olumlu, daima sevinçli, daima eğlenceli, komik bir bayanım. Kendimle de çok dalga geçerim. Düzgün ki de öyleyim, yoksa bugün bu kadar güçlü bir biçimde ayakta duramazdım. Bir tek son romanım ‘Boşanırken’ cinayet romanı. Bu roman bana terapi üzere geldi. Paralel bir cihan yarattım kendime bu romanla. O cihanda adalet vardı. Ve berbatların cezası ölümdü. Gerçek hayatta ise adalet yoktu. Ve berbatlar ellerini kollarını sallayarak kötülük yapmaya devam ediyordu. Ceza filan yoktu…
– Kurguladığınız karakterler ile ilgili enteresan geri dönüşler aldınız mı?
Boşanırken romanımın ana kahramanı Naz. Çok aşık olan çıktı Naz’a. Hayranları çok fazlaydı. Cinayet romanı seven çok kişi varmış, onu öğrendim. Bir de Naz’ın elinde olmak isteyen :). İştirak Naz olsun diye yalvaran bir okuyucu kitlesi oluştu 🙂
– Ülkemizde, dünyada yaşanan bayan cinayetlerine de değinelim mi burada? Bu mevzuda bir şeyler söylemek ister misiniz?
Kadın cinayetleri ülkemizin kanayan yarası. Türkiye’de bayan olmak sıkıntı. Erkek hükümran bir toplum bizimkisi. Bayan, toplumsal ve ekonomik alanda birçok zorlukla çaba etmek zorunda kalıyor. Ne yazık ki kanunlarımız, bayanlarımızı gereğince koruyamıyor. Kanunların çok daha sert olması lazım. Bayan sığınma meskenlerinin artırılması gerekir.
TÜRKİYE, BİR VAKİTLER TRUMP HABERLERİNİ BENDEN DUYUYORDU
– Cinayet romanları denince sizi etkileyen isimler/kitaplar hangileri? Birinci sefer cinayet romanı okuduğunuzda ne hissetmiştiniz?
Çocukluğum, Agatha Christie romanları okumakla geçti. Okumadığım tek bir kitabı yoktur. Büyük zevk alırdım. Katili de hiç gerçek varsayım edemezdim. Her kitaba bu sefer katili bulacağım diye başlardım. Mısır’a gittim. Nil ırmağında Aswan’a kadar gittik. Agatha Christie’nin, ‘Nil’de ÖlÜm’ü yazdığı oteli görmek bile bana büyük keyif vermişti. O derece seviyordum romanlarını yani…
– Bilhassa yazım sürecinde ne cins kitaplar okumayı tercih ettiniz? Nelerden etkilendiniz?
Yazım sürecinde hiç kitap okumam. Yaratma surecine girdiğim vakit okuyamıyorum. O vakte dek ne birikmişse oradan kullanıyorum.
– Ortaokulda Stephen King’e bir mektup göndermişsiniz. Ne yazmıştınız?
Bayılıyordum Stephen King’e… Tum kitaplarını okumuşumdur küçükken… Yazdıklarına hayrandım. Nasıl düşünüyor bunları, nasıl yaratıyor diye merak ediyordum. Romanlarında mısır tarlalarını çok büyük sıklıkla kullanırdı, birçok ana karakteri de öğretmendi. Neden daima öğretmenler ana karakteriniz diye sormuştum? Bir de neden daima mısır tarlaları var romanlarınızda diye… Lakin karşılık gelmedi. Tahminen mektup eline bile geçmemiştir. Yayınevine göndermiştim. Tahminen de İngilizcemi anlamamıştır. O vakitler bayağı bir kırıktı 🙂
– “Amerika’yı Nasıl Karıştırdım” isimli kitabınız yazıldığı periyotta çok ses getirmiş. Ve natürel bir de Trump ile yaptığınız röportaj… Onlardan da bahsedelim mi? Orada neler yaşanmıştı, bizimle kısaca paylaşır mısınız?
Donald Trump’la birinci kere 16 Aralık 2004’te röportaj yaptım. O vakitler Aksam Grubu’nun İktisat Mecmuası ‘Platin’ icin ‘New York’tan İş Notlari’ baslığı altında röportajlar yapıyordum. Genel Yayın Direktörüme Trump’la röportaj yapmak istediğimi söyledim. ‘Elif’ dedi röportaj yapabileceğime hiç inanmayarak, ‘Eger yaparsan Türk Medyasını sallarız’. Başıma koyduğumu yaparım genelde. Bu konuşmadan bir hafta sonra röportaj elindeydi genel yayın direktörümün. Donald Trump’la ilerleyen yıllarda tekrar röportaj yaptım. Ivanka ve Donald Trump Jr’la da röportajlar yaptım. Trump’ın kitaplarının muharriri ve sağ kolu Meredith McIver’la bile yaptım. Hasılı tüm Trump ailesi ile röportaj yapan seçkin gazetecilerdenim. Türkiye, bir vakitler tüm Trump haberlerini benden duyuyordu.
– Pekala ya ‘Amerika’yı Nasıl Karıştırdım”?
‘Amerika’y Nasıl Karıştırdım’ Amerika’da islerini suistimal eden birtakım diplomatlarımızın yaptıklarından Türkiye’yi haberdar eden bir kitaptı. Bu kitaptan sonra birtakım beşerler benden korkar oldu. Hatta gecen haftaki bir röportajımda da bahsetmiştim. Bir mesken hanımı ‘Ben korkuyorum, o bayan çok tehlikeli’ demiş, bir arkadaşıma… ‘Bir mesken hanimi ne çevirebilir ki benden korkuyor onu da pek anlamadım; lakin şayet devletle ilgili birtakım misyonları suistimal etmiyorsa benim ilgi alanıma girmiyor. Korkmasın boşuna, yazık diyor de’ dedim arkadaşıma 🙂
DAHA NE KADAR BENZERLİK OLUR BEN BİLEMEDİM
– Bir de “Senaryo” isimli romanınızla ilgili bir savınız var. Yasak Elma dizisinde Şevval Sam’ın hayat verdiği karakterin, sizin bu romanınızdan esinlenildiğiniz söylüyorsunuz. Nedir bu husus?
‘Senaryo’ daha sonraki baskılarına ‘İpler Benim Elimde’ olarak girdi. Romanın ismini de kapağını da değiştirdik. Romanın ana karakteri Yıldız Waldox o kadar çok beğenildi ki, okurlardan ve kitap eleştirmenlerinden gelen teklifler doğrultusunda Yıldız Waldox’u kitabin kapağına ve romanın ismine taşıdık. Şayet romanı okuduysanız ve Yasak Elma’yı seyrettiyseniz, aslında siz de anlamışsınızdır ki Şevval Sam’ın oynadığı Nadir karakteri, benim romanımdaki Yıldız Waldox’un birebiri.
– Romanla benzeyen yanlar neler?
‘Babil’ dizisi, Netflix’in ünlü dizisi ‘Breaking Bad’ den adapte edilmiş. Ancak Türk toplumuna uyması için pek çok şey değiştirilmiş. Yıldız Waldox, motamot Nadir üzere çok hırslı, çalışkan, çok hoş ve bir o kadar da tehlikeli bir bayan. Entrika ve manipülasyon kraliçesi. Kimse tahtına oturamaz. Motamot Nadir üzere Yıldız da fakirlikten gelir. Her ikisinde de baba şiddeti var ve her ikisi de kardeşlerini baba şiddetinden muhafazaya çalışmışlar küçüklüklerinde. Her ikisi de turlu entrikalarla çok güçlü ve varlıklı adamlarla evlenmeyi başarır; lakin asla konutta oturup mesken bayanı olmaz. Her ikisi de kocalarının şirketlerinin basına geçip daha fazla güç kazanma pesindedirler. Hem Yıldız hem de Seçkin isimlerine daha fazla güç katmak gayesiyle büyük yardım kuruluşlarında başkanlık yaparlar. Her ikisinin de birinci çocuklarıyla sorunları vardır. Çocuklarını çok severler ve çocuklarına diğerlerine davrandıkları üzere davranmazlar… Âlâ annedirler. Vakitle çocuklarıyla da ortalarını düzeltmeyi başarırlar. Her iki bayan da en sonunda aşkı bulur ve karakterlerinde âlâ istikamette büyük değişim yaşarlar. Her ikisi de yeterli insan olmaya baslar. Her iki bayanın da çok hoş yeşil gözleri var; ancak bu hoş gözler bazen bir yılan kadar tehlikeli ve soğuk parlar… Daha ne kadar benzerlik olabilir ben bilemedim… Siz söyleyin? Ha bir de tüm bunların yanı sıra Eda Ece’nin oynadığı karakterin ismi da nedense Yıldız!
– Amerika’da gazetecilik yapmaya devam ediyorsunuz. Nasıl gidiyor? Mesleğiniz, muharrir kimliğinizi nasıl etkiliyor sizce?
Arada sırada röportaj yapıyorum. Eskisi üzere devamlı değil. Büyük bir röportaj olursa, çok değerli bir konuk, bir bahis olursa… İste o vakit yapıyorum. Röportajlar, yeni kümeler, yeni beşerlerle tanışmak bana bir müellif olarak yeterli geliyor. Her insan bir öykü…
– Bundan bu türlü neler yapacaksınız? Yeni bir kitap yazmaya başladınız mı?
Dizi ya da sinema senaryosu yazmak istiyorum. Şimdi başlamadım; ancak eli kulağında diye umuyorum…
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Elif Kask Pisacane: Teşekkür ederim.
Boşanırken
Elif Kask
Alfa Yay.
S.: 248
Kitabı satın almak için tıklayınız: alfakitap
*
Damla Karakuş
Instagram:
