İstanbul Aile Hekimliği Derneği Bilim Komitesi Üyesi Dr. Bekir Aktura, doktorlar olarak, çocuklarda biyolojik bir eksik ve kusur tespit edilemeyen büyüme, gelişme gerilikleriyle karşılaştıklarında ailelere “sevgi ve şefkat içeren bir reçete” verdiklerini ve bu reçetenin çoğunlukla başarılı olduğunu belirtti.
Sevgiyi, “Fiziken ve ruhen yararını gördüğümüz, yan tesiri olmayan mucize ilaç” diye nitelendiren Aktura, her durumda çocuğa gösterilecek sevgi ve ilgiden “koşulsuz şımartma” sonucunun ise çıkarılmamasını istedi.
Aktura, “Aile doktoru olarak müşahedem, sevgi ve şefkat gösterilen çocuğun daha sağlıklı olduğu, hasta olduğunda daha çabuk iyileştiğidir. Çocuğunuza sarılın, gülümseyin, onunla konuşun, aktiviteler yapın, kesinlikle bol bol oyun oynayın. Tek ebeveynin sevgi ve ilgisinin eksik kalan ya da yaralayıcı başka ebeveyn davranışının hasarlarını engelleyemediğini de lütfen unutmayın.” dedi.
DİSİPLİNLİ-İLGİLİ DAVRANIŞ MODELİ
Yapılan bir araştırmada gençlik çağındaki çocukların güzel ve sağlıklı olma durumlarına, ebeveynin disiplinli olup olmaması ve ilgili davranıp davranmamasının tesirinin incelendiğine değinen Aktura, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Bu araştırmada ebeveynler çocuklara davranış formlarına nazaran disiplinli-ilgili, ödün verici-ilgili, disiplinli-ilgisiz, ödün verici-ilgisiz olarak dört kategoriye ayrılmış. Çocukların âlâ ve sağlıklı olma halleri, geliştirilen metodolojik metotla incelendiğinde, disiplinli-ilgili ve ödün verici-ilgili küme manalı olarak başka davranış modellerine nazaran üstün tespit edilmiş. Disiplinli-ilgili davranış modelini içeren küme en üstünüdür. Tekrar tıpkı sistemle inceleme derinleştirildiğinde, sevgi ve ilginin çocukların uygun ve sağlıklı olma halleriyle ilgili en değerli etken olduğu tespit edilmiştir. Ebeveynin kelamlı saldırganlığına maruz kalmanın çocuklarda depresyon ve anksiyete ile bağlantılı olduğu gözlenmiştir.”
“ANNE DE BABA DA İLGİSİNİ ESİRGEMEMELİ”
Aktura, araştırmada ebeveynden birebir anda hem sevgi hem de kelamlı saldırganlık görmenin tesirlerinin de incelendiğini, gösterilen övgü ve sıcaklığın, alay, küçümseme ve aşağılanmanın tesirlerini azaltmadığını vurguladı.
Tek ebeveynin sevgi ve ilgisinin, eksik kalan ya da yaralayıcı tutumları olan başka ebeveynin davranışının hasarlarını engelleyemediğinin de altını çizen Aktura, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Peki çocuğa gösterilecek sevgi ve şefkat nedir? Öpme, sarılma ve gülümsemeden mi ibarettir? Yapılan bir araştırmada anne, baba ve çocukların hangi davranışı sevgiyle bağdaştırdıkları incelenmiş, hem anne-baba hem de çocuklar bu soruya en çok, ‘Birlikte oyun oynamak’ ya da ‘Aktivite yapmak’ diye karşılık vermişlerdir. Çocuklar için birlikte oyun oynamak ve özel yerlere gitmek, birebir değerdedir. En kıymetsiz olan ise birlikte ekranlı araçlarla vakit geçirmektir. Babalar için fizikî olarak oyun oynamak öncelikli iken, annelerde, birlikte sanatsal ya da eğitsel faaliyet yapmanın öncelikli olduğu tespit edilmiş. Anneler tarafından belirtilen en sık sevgi davranışı ise fizikî ya da sözel olarak sevgi ve ilgi göstermek. Çocuklar tarafından neredeyse oyun oynamak kadar önemsenen bir davranış da fizikî ya da sözel olarak sevgi gösterilmesi. Babalar için bu davranış ikinci sırada.”
