Atakan ile yıllar evvel, tekrar kelam konusu kitapken tanışmıştık. Vakit ilerledi, hayatımız dönüştü. Artık iki arkadaş olmanın yanında bizi işlerimiz buluşturdu ve son romanı Kimsesiz İzler’i konuştuk. Bugünü mühürlemek üzere bol bol fotoğraf çekildik…
Atakan, Kimsesiz İzler’de, bir evvelki romanı Sakın Geç Kalma Mualla’nın izini sürüyor. Onda kıssa, Muhsin karakteri tarafından akmıştı. Artık Mualla’nın tarafından okuyoruz…
İşte keyifli sohbetimiz…
SOKAKLAR, YAZMAK İSTEYENE ÇOKÇA MATERYAL VERİR
– Atakancım, bu daima birinci sorum. Ulaşılanın dışında, kaleminle, hislerinle kendini nasıl anlatırsın? Kendi gözünden Atakan Kelleci kimdir?
Merhaba Damlacığım, öncelikle teşekkür ederim değerli vaktini ayırdığın için. Bu sıkıntıya vereceğim karşılık en kısa hali ile: Bütün somut ve soyut hallerim ile ‘’iyi insan’’ olma yolunda kitaplar ve onların işçileri ile seyahate çıkmış biriyim.
– Yazmaya nasıl başlamıştın? Anlatsana…
Okumaya heveslendiğim vakitlerden beridir yazıyorum temelinde. Kitap işçisi olduktan sonra, ustalarıma ve sevdiğim paha verdiğim tüm müelliflere derin bir hürmet duyarak, -hatta hala muharrir olduğumu sav etmiyorum- elimden geldiğince öykülerimi toplama ve kitaplaştırma gayreti benimkisi.
– Yazma rutinin nedir? Yazarken nasıl birisin?
Sürekli not fiyatım, gördüğümü, şahit olduğumu, yaşadığımı… İnsan daima devinim halindedir ve sokaklar yazmak isteyene çokça gereç verir. Titreşimleri duymak gerekir. İşte tüm bunları bir ortaya getiririm sonunda.
YAKLAŞIK 20 YILDIR KİTAPLARIN İÇİNDE BÜYÜYORUM
– Lugat-ı Aşk/Aşkın En Kısa Hali ile 2017’de başladı kitapların. Sonra “Sakın Geç Kalma Mualla.” Artık de “Kimsesiz İzler.” Süratli mı yazıyorsun?
Yaklaşık 20 yıldır kitapların içinde büyüyorum. Birçok müellifle birebir çalışma talihine sahip oldum. Ve yaklaşık üç yıla, bir deneme (sözlük tarzı) devam niteliği taşıyan iki roman sığdırdım. Mualla’nın kıssası 2014 yılında başlamıştı birinci olarak, demlenerek geldi bu vakte : )
– Bu son kitabın kıssası nedir? Mualla ve Muhsin’in aşkı devam ediyor, değil mi?
‘’Sakın Geç Kalma Mualla’’ kitabında, büsbütün Muhsin’in ağzından, onun tarafından yaşadığı terkedilişin ona yaşattıklarını okuduk. ‘’Kimsesiz İzler’’de ise Mualla’nın neden terk ettiğinden daha fazla dünyaya olan sorusuna, Türkiye’de meskun mahallerde yetişen kız çocuklarının çığlığına, dostluk kavramına, mefkurelerine ve sonunda yüzleşmesine şahit oluyoruz.
– Bir sorayım istiyorum, nedir aşkı yazma, ondan bahsetme telaşın? (aslında telaş değil tahminen de artık buraya çok şık durdu : ))
Bunun bilhassa seçildiğine inanmıyorum. Deneyim ve tecrübelerin sonucu kalem kendini yönlendiriyor diye düşünüyorum. Bir de aşk her an kendini canlı tutuyor ve yeniliyor. Ben daima şiirlerin, beyitlerin, deyişlerin okunduğu bir meskende büyüdüm. Bu açıdan şanslıyım : )
ŞAİRLERİN VE ŞİİRLERİN OLMADIĞI BİR DÜNYA HAYAL EDEBİLİYOR MUSUN?
– “Sen çıkardın utancını duvara astın” kelamı ile Cemal Süreya karşılıyor bizi evvel. Sonra her kısmın başında bir diğer şair Edip Cansever, Ece Ayhan, Özdemir Asaf, Turgut Uyar… Onlar olmadan olmaz, değil mi?
Şairlerin ve şiirlerin olmadığı bir dünyayı hayal edebiliyor musun ? Çok mahrum olmaz mıydık?
– Haklısın. Pekala anlattığın kıssanın ne kadarı seni anlatıyor?
Her kurguda müellifin kendinden izleri elbette vardır. Ve bu onun sırrıdır : )
– Sırrın kalacak yani, pekala. Mualla ve Muhsin nasıl karakterler, anlat desem? Nasıl bir aşk onlarınki?
Muhsin tarafı biraz patalojik, melankoli. Mualla ise yitik ve bitimsiz.
BU KENTTE İNSAN İSTEDİĞİ HER AN YALNIZ KALAMIYOR
– Art kapakta kendi kendine konuşup alınan kararların kolay olduğundan bahsediyorsun. Bu hissin girdabına çokça girer misin? En çok kendisinin sohbetini sevenlerden misin?
Fazlaca konuşurum kendimle, deliliğimle, sırlarımla, hissettiklerimle. Fırsatını buldukça uzun uzun yoldaş olurum kendi içime. Bunu bir girdap olarak görmem, tersine İstanbul üzere bir kentte kendime ayırdığım özel vakit olarak değerlendiririm. Malum bu kentte insan istediği her an yalnız kalamıyor.
– Bir de kaygı var. En büyük korkun ne?
Korkularımı en büyük olarak sınıflandırmam, sevdiğim her şeyin sona erme-bitme- tükenme korkusu var bende de.
– Ya karakterlerinin gözünden baktığında, Mualla ve Muhsin’in en büyük endişeleri ne?
Muhsin sevdasız kalamaz, onun tutunduğu en büyük şey sevdası. Mualla ise geçmiş vakit izlerinin canlanmasından korkardı.
SORMAYI VE SORGULAMAYI DAHA HOŞ ÖĞRENECEĞİZ
– Bir romanı yazıp bitirdiğinde kendinde ne gözlemliyorsun? Şimdiye kadar bir kıymetlendirme yapsan, yazdıkların sana ne kattı?
Bitti dediğimde bir rehavet çöküyor; lakin akabinde okurların vereceği reaksiyon tuhaf bir heyecan yaratıyor. Ve aldığım her olumlu-olumsuz tenkit beni bitmek bilmeyen bir öğrenme sürekliliğine itiyor.
– Sen daima kitapların içindeydin. 2019 şimdi bitmiş, 2020’ye merhaba demişken nasıl değerlendiriyorsun kitapların durumunu?
2019 yılında yapılan bir araştırmada, dünyada kitap üretiminde 11. sırada yer alırken, okuma oranında çok geride olmamız üzdü. Ben romantik kitap işçisiyim, umutsuz değilim. Katıldığım fuarlarda yeni kuşağın istekli olması, ilgili olması yeşertiyor umutlarımı. İnanıyorum ki daha hoş yerlerde olacağız. Sormayı ve sorgulamayı daha hoş öğreneceğiz.
– Ya sen neler yapacaksın 2020’de?
Kitaplarla yoğrulmaya, üretmeye, okumaya, yayımlamaya, dağıtmaya, raflara dizmeye devam edeceğim…
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Atakan Kelleci: Teşekkür ederim.
Kimsesiz İzler
Atakan Kelleci
Librum Kitap
S.: 152
Kitabı satın almak için tıklayınız: D&R
*
Damla Karakuş
[email protected]
Instagram: biyografivekitap
