Mine Hanım, Benim Sevgili Liderim Ekrem İmamoğlu kitabını, Ekrem Bey’in Beylikdüzü Belediye Lideri seçildiği devirden sonra yazmıştı. Natürel Ekrem Beyefendi, İstanbul Büyükşehir Belediye Lideri olunca ona merak daha da arttı. Mine Hanım ile uzun uzun sohbet ettik. Daha sonra sohbetimize Ekrem Bey’in eşi Dilek Hanım da katıldı. Mine Hanım’ın kitabı yazım süreci, Ekrem Beyefendi hakkında fikirleri ve feminist kimliği ile yaptıkları hakkında konuştuk. Dilek Hanım da kitap hakkında görüşlerini paylaşırken biraz da okumak üzerine sohbet ettik…
BEN, ONDAN ÖNDER OLARAK ÇOK ETKİLENDİM
– Mine Hanımcım kitabın yazım sürecini konuşarak başlayalım istiyorum. Aslında böylelikle sizi tanıyalım…
Ben siyası bağlantı danışmanlığı yapıyorum tıpkı vakitte. Bir feminist olarak ben bayanların atama ve seçim ile gelen her yerde daha fazla olmasını istiyorum. Zira Türkiye’de sayı çok az. 2009 yılında Beşiktaş Belediye Lider Adayı Sibel Çarmıklı ile çalışmıştım. Ak Parti’den aday olmuştu. O süreçte bir tecrübe edindim ve o tecrübenin üzerine 2014 yılında Ekrem İmamoğlu ile çalıştık. Kampanya sürecinde medya danışmanlığını yaptım. Aslında medya danışmanlığı yaparken aday adaylığında tanıştık kendisi ile.
-Bu tanışma size kitap yazdıracak o süreci mi getirdi?
Ben ondan önder olarak çok etkilendim. Zira İlçe Başkanlığı periyodunda çok kıymetli hizmetler yapmıştı ilçeye. Yani bir gölge belediye lideri üzere çalışmıştı. Pek çok iş yapılmıştı, dayanışma meskenleri açılmıştı CHP’nin az oy aldığı yerlerde, 6 civarında sanırım. Orada halk ile buluşmuşlardı. Kimseyi CHP’ye üye yapmaya zorlamadan insanlara pek çok hizmet verilmiş orada, düğünler yapılmış, nişanlar, sünnetler, cenaze, taziye meskeni olarak kullanılmış. Dar gelirli insanlara çeşitli yardımlar yapılmış; giysi yardımları, hukuksal yardımlar yapılmış. Gençlere ulaşılmış. Onun dışında Ekrem Beyefendi, İlçe Lideri olduktan sonra çağdaş bir yapıya sokmuş İlçe Başkanlığını; kurumsal bir yapıya daha doğrusu. İzbe bir yerden ilçe başkanlığı binası çok hoş bir yere taşınmış 500m² ve 500 kişilik de salonu olan bir yer burası. Mesela girer girmez holding üzere sizi karşılıyor. İnsan kendine bedel verildiğini hissediyor oraya girdiği vakit. İdarede yüzde 50 oranında bayanlar ile çalışmış; bu çok kıymetli bir gösterge! Çok kolay değil.
-Bunu feminist yaklaşımla açalım mı biraz?
Siyaset çok erkek baskın, erkek hâkim bir alan! Orada erkekler bayanları istemezler. Pek de değil, hiç istemezler. Ancak Ekrem Beyefendi o denli davranmamış, bayanlar ile yola çıkmış ve bayanları yalnızca seçim kazanmaya yarayan beşerler olarak değil, yol arkadaşları olarak pozisyonlandırmış. Bu çok kıymetli bir şey, zira Türkiye’de bu iş bu türlü yapılmıyor. Bayanlar seçim kazanmak için kullanılıyor.
-Nasıl kullanılıyor?
Çünkü konutlara bayanlar girebilir, kapıyı çalan erkeklere siz içeri almazsınız; ancak bayanları inançla içeri alırsınız. Konutlara girmenin ve gönüllere girmenin yolu bayanlardan geçiyor aslında ve bunu bildiği için samimi bir biçimde onlarla yürümüş. Bu benim için çok kıymetliydi, çok değerliydi. Onunla birlikçe çalışmamın en değerli nedenlerinden biri bayana bakış açısıydı, bayanlara, gençlere, engellilere, dezavantajlı kümelere olan eşitlikçi, ötekileştirmeyen bakış açısıydı. Her beşere yakın olmasıydı. Herkese el uzatmasıydı. Herkesle irtibat kurmasıydı. Bunu yaparken samimi olmasıydı. Siyasetçilerde bu samimiyeti çok fazla göremezsiniz.
BİZ BUNU YAZALIM, BİR REHBER OLALIM
– Ekrem Bey’in en değerli yanı da buydu yani?
Samimiyet çok bedelli ve kıymetli bir şey. Siz de, hepimiz samimiyet ararız karşımızdaki insanlarda. Bir arka niyet sezdiğimiz anda bunu hissederiz; uzaklaşırız o insanlardan. Nitekim samimiyetine de inandım. Daima kendi üzereydi, bana pek çok insan daha sonraki yıllarda sormuştur; Göründüğü üzere mi? O, göründüğü üzere biri, evet. Bunu tüm samimiyetimle söylüyorum ben de. Samimiyetsizliğini hiçbir vakit görmedim, palavra söylediğini hiçbir vakit görmedim. Başladığı şeyi bitirmeye çalışan bir insan. Bu seçim süreci çok başarılı geçti. Pek çok istekli var binlerce gönüllüye ulaştık. O gönüllüler seçim gecesi bütün sandıklara sahip çıktı. Düşün oyları biz de tek tek o imzalı tutanaklara aldık. Sabaha kadar onları yazdık. Ve biz seçim sonucunu biliyorduk esasen saatler evvel. Çok başarılı bir seçim kampanyası yürüttü; ancak ondan öncesinde dediğim üzere gönüllere girdi Beylikdüzü’nde.
– Neler yaptı?
Mesela sabahları halka, spor yapmaya çıkanlara elma falan dağıtıyorlar, su veriyorlar, gidiyorlar insanlara çay simit ikram ediyorlar, kahve sohbetleri, kafe sohbetleri daha doğrusu, gençler ile bir ortaya geliyorlar. Mahalle başkanlıkları kuruluyor. Mahalle liderleri her konuta giriyor ve dayanılmaz bir çalışma disiplini örneği gösteriyorlar bence. Bu da bir liderlik göstergesi bence, zira bu türlü yapıları kurarsınız; fakat başkanınıza inanmıyorsanız onlar havada kalır ve muvaffakiyete ulaşamazsınız. Onun kararlılığı hepsini etkilemiştir süreç boyunca.
– Ve akabinde kitap mı geldi?
Bunları gördüm. Aile yaşantısı olarak da çok düzgün bir insan; eşi, çocukları, çok bağlıdır ailesine. Yani bunu her vakit gördüm. Bu türlü bir yapısı vardı ve 2014 seçimlerindeki zaferden evvel dedim ki “Ekrem Beyefendi bunu yazmalıyız, sizin burada kurduğunuz bu sistemi yazmalıyız ki, rastgele bir partiden siyasette yükselmek isteyen, mahallî seçimleri kazanmak isteyen her insan uygulasın. Uygularsa esasen kazanır seçimi. Biz bunu yazalım, bir rehber olalım.” O da “Tamam” dedi ve seçimden çabucak sonra biz birlikte bu kitabı oluşturmaya başladık. Günlerce onunla konuştum, listeler yaptık kiminle görüşebiliriz diye. Onlarla görüştüm. Daha sonra hem o süreci hem de Ekrem Bey’in biyografisini anlatan bir kitap çıktı ortaya.
– Ne kadar müddette yazdınız?
2 sene sürdü. 2016 yılında basıldı.
– Araştırma sürecinde Kıbrıs’a, Trabzon’a falan da gittiniz, değil mi?
Tabii gittim. Zira Trabzon’da doğmuş, büyümüş. Trabzon Lisesi’nden mezun. Kıbrıs’ta üniversite hayatı geçmiş 2 sene. Daha sonra Türkiye’ye dönmüş; ancak orada bir kadronun kaleciliğini de yapmış. Çok toplumsal. Oradan öğrendiği de çok şey var. Kitapta bunları da yazdım.
BENİ TANIYINCA SEVECEKLER
– Kitap birinci basıldığında çok satmadı, değil mi? bilhassa 2019’da satmaya başladı. Nedeni yalnızca İstanbul seçimleri mi?
2016 da kitap basıldı; ancak 2019’a kadar çok satmadı. Zira; Ekrem Beyefendi Beylikdüzü’nün Belediye Lideri. Aslında tanıtmaya da çalıştık; ancak çok satmadı; 2-3 baskı falan yapmıştık. 2019 da aday olması ile bir arada 10 baskıyı bitirdik artık 11. baskıya yanlışsız ilerliyoruz. Alışılmış daha çok merak edildi. Beşerler onu çok sevdi, ki seçim başında tanınmıyordu; ama kısa müddette herkesin tanıdığı ve sevdiği bir beşere dönüşmeyi bildi. Ben baştan itibaren onun kazanacağını düşünüyordum. Herkese de bunu söylüyordum. Çok fazla inanmıyordu beşerler nedense. Ancak tanıdıkça sevdiler. O da o denli diyordu “Beni tanıyınca sevecekler.”
– Kitabın İstanbul seçimleri ile yazıldığını düşünen bir kesim de oldu. Bu mevzuda ne söylemek istersiniz?
Hani araştırmıyorlar; ancak niyet de kıymetli yani. Bir de şundan ötürü olabilir. Hani, uygun niyet olabilir; lakin bu türlü bir sürü kitap çıktığı için, bir olay oluyor, bir hafta sonra bir bakıyorsunuz kitabı çıkıyor. Niyetiniz de çok düzgün değilse bunu da onlar ortasında sayabilirsiniz. Yani o nedenle olabilir ve dediğim üzere niyetle ilgili. Zira bu 2016’da zati vardı. Zati birinci ve ikinci baskılarımız hala kimi kitapçılarda var tek tük; lakin niyetten ötürü olduğunu düşünüyorum.
(Dilek İmamoğlu ile)
– Ekrem Bey’in, İstanbul için bir talih olduğunu mu düşünüyorsunuz?
Ekrem Bey’in Türkiye için bir talih olduğunu, Türkiye için yeni bir başkan olduğunu düşünüyorum. Bayanları, gençleri, bütün dezavantajlı kümeleri anladığını ve bunda samimi olduğunu görüyorum. Ayrıyeten hayvanları da, onları da çok önemsiyor. Zira Beylikdüzü’nde harika bir barınak oluşturdular. Binlerce hayvan kurtuldu o denli söyleyeyim. Bin civarında hayvan kalıyordu orada. Bu biçimde. Yani Türkiye’nin geleceğine de imza atacağına, daha öteki yerlerde olacağına inanıyorum. Öncelikle İstanbul’a muvaffakiyet hikayesi yazmak istediğini düşünüyorum. İstanbul’da bir muvaffakiyet hikayesi yazmadan daha ileriye gitmek isteyeceğini düşünmüyorum zira bunu yapabileceğini biliyorum. İstanbul demek zati Türkiye demek, Türkiye’nin kalbi burası. Nüfusun yüzde yirmisi burada yaşıyor ve giderek de artıyor. Şu anda on altı milyonun gönlüne girdi. Bence seksen milyonun gönlüne de girecektir.
– Pekala, bu birinci kitabınız mı? Biraz da müelliflik tarafınızı tanıyalım…
Yok, benim diğer kitabım da var. “Annem Tek Başına Maça Gitti” diye bir kitabım var. Denemelerimden oluşuyor. “Adana’ya Kar Yağmış” diye bir kitap o kitap da 25 tane müellif var Adana’lı. Adana’lıyız. Oradaki yirmi beş müelliften biriyim. Bir hikaye yazdım orada Adana ile ilgili. O kitabım var, onun dışında editörlüklerim var; yani diğerlerinin kitaplarını düzeltmişliklerim var.
– Editörlük de yapıyorsunuz, ne güzel!
Editörlük de yapıyorum. Liderlikle ilgili kitaplar var. Bir muharrir arkadaşımın, Yeşim Toduk’un kitapları var, onlarda editörlük yaptım.
– Pekala müelliflik konusunda kendinizi nasıl değerlendiriyorsunuz? Yakın vakitte var mı bir proje?
Tabi insan kendini değerlendiremez diğeri sizi kıymetlendirir. Ben insan hikayelerini seviyorum; insan ve idaresi birleştiren hikayeleri seviyorum daha doğrusu. Yakında bir kitap daha çıkacak onun kim olduğunu söylemeyeyim, bir holdingin CEO’su, ona takviye oluyorum. Yani gölge muharrir olarak orada yer alıyorum. Kendisi yazıyor, ben de ona dayanak oluyorum. O denli bir şey o da yeniden idare ile ilgili bir kitap olacak. Bedellerle, insanın bedelleriyle, şahsî pahalar, o bedelleri işe nasıl yansıttığıyla ilgili bir kitap olacak.
– Bundan sonra bu mevzu da yapmak istedikleriniz neler?
Bu alanda ilerlemek istiyorum. Zira hayatım boyunca insan hikayelerini sevmişimdir. Yani merak ederim. İnsanın geçmişini, sorarım yani. Ne olmuş? Büsbütün meraktan, gazetecilikten ileri gelen bir şey. Kesinlikle sorarım, bir beşerle konuşurken de dinlerim, dinlemeyi severim insanları, birçok insan dinlemez. Bana bu türlü bir şey bahşedilmiş, ben dinlerim insanları, anlamaya çalışırım yani neler yaşadıklarını öğrenmeye çalışırım ve daima derim “Bunları yazmam lazım!” diye. Bu türlü bir dürtü vardır bende. O nedenle devam edeceğim bu tıp daha çok biyografi ve idaresi birleştiren kitaplar yazmaya…
ÇÜNKÜ ASIL SORUN, ERKEKLİK SORUNU
– Pekala müelliflik bir yana bir de feminist yanınız var ve bir de bu alanda yaptıklarınız; onları da anlatır mısınız?
Evet, -herhalde yirmi yıl olmuştur- bayan adayları destekleme derneğine üye oldum. Hürriyet’te çalışıyordum o devirde ve beni çabucak idareye aldılar, biraz zirveden indirdiler. Çok da olgun bir feminist değildim o periyotlarda. Eğitim alan bir feministtim; lakin Hürriyet’te olmamdan ötürü bayanlara dönük çok hoş projeler yapma fırsatım oldu, şirketleri de bir ortaya getirerek… Binlerce bayana internet, bilgisayar eğitimleri verdik verdik. 2006’ydı sanırım; o periyotta internet yeni yeni Türkiye’de gelişiyordu ve bayanlar çok uzak kalıyorlardı. Yani uçurum vardı bayanlar ile erkekler ortasında. Biz binlerce bayana bilgisayarları ulaştırdık, eğitimlerini verdik. Ben o projede olmaktan ötürü gurur duyuyorum. Onun dışında siyaset okulu eğitimlerimiz oldu. Siyasete girmeye çalışan bayanlara dönük eğitimler. O eğitimlerden çıkıp milletvekili olan, muhtar olan ya da belediyelerde meclis üyesi ya da belediye lideri olan bayanlar oldu. Doğal şu anda mecliste yüzde 15 civarında bayan olması, ki yüzde 4’lerden yüzde on beşlere geldi, çok berbat hala.
– Pekala bu bahiste ne düşünüyorsunuz?
En az yüzde 30 olmalı, en az. Yüzde 30 ruhsal bir hudut, şayet bir kümenin içinde cinsiyet yüzde 30’un altındaysa istediklerini yaptıramaz, sesini bile çıkaramaz. Maalesef! Zira ona dayanak verecek kimse olmaz. Tek başına konuştuğunda da kimse senin sesini duymaz. En az yüzde 30 olmalı. Elbette yüzde 50 olmalı, maksat budur. Bu nedenle siyasi partiler yasası ve seçim yasasının da değişmesi için biz uğraş gösterdik uzun yıllar. Orada da istedik ki bu listeler oluşturulurken bir bayan bir erkek olsun, fermuar sistemi deniyor buna. O formda olsun ki yarı yarıya bayan erkek olsun. Biz elimizden geleni yaptık, kampanyalar yaptık ve mükafatlar aldı o kampanyalar. Mükafatları aldık; ancak koltukları alamadık. Sandalyelere oturamadık; ancak çabalıyoruz.
– Daha diğer neler var?
Onun dışında toplumsal dayanışma derneği diye hak temelli projeler yapan bir derneğimiz var. Orada tekrar her türlü projede hak üzerine, yani toplumsal cinsiyet eşitliği olması üzerine bunu eklemliyoruz. Her türlü projenin içine toplumsal cinsiyet eşitliğini de biliyorsunuzdur. Toplumun herkese yüklediği birtakım misyonlar var, o vazifeler bayanları pek çok şeyden geri bırakıyor. Bu da ilkokuldan itibaren hatta okuldan evvel ailede bu eğitimlerin, bu şuurun, bu farkındalığın verilmemesinden ötürü oluyor ve sonra bu bütün hayatımıza yansıyor. Okuldaki kitaplara yansıyor, okulda kız ve erkek çocuklara davranışlara yansıyor, daha sonra meslek seçimine yansıyor, daha sonra devletin yapısına her şeye yansıyor. Bu çok temel bir sorun ve bu sorunun çözülmesi için biz çalışmalar yapıyoruz.
– Feminist kimliğinizi faal kullanır mısınız?
Ben çalıştığım yerlerde feminist bakış açımı her vakit yansıtmışımdır. Gazeteciyken işte haber lisanında olmaması için çalışmışımdır. Şu anda İBB Spor Kulübü İdare Şurası Üyesiyim. Maalesef 10 tane asil üyede tek bayan benim. Buna karşın sesimi çok çıkarabiliyorum, zira o insanların birçoklarını tanıyorum. Onlar benimle tıpkı bakış açısına sahip erkekler. Mesela 30 yıldır Atletizm Bayan Kadrosu yok, Güreş Kadrosu yok. Onun üzere daha 19 kolumuz var; birçoklarında bayanlar göz arkası edilmiş, bilerek göz arkası edilmiş bence. Artık orada eşitliği sağlamaya çalışıyoruz; fakat ben bulunduğum her yerde bunun gayretini yapan biriyim korkmadan. Umurumda değil yani bana ne reaksiyon gösterecekleri, dışlamaları falan hiç umurumda değil. Ben bildiğimi söylerim, bu halde devam ediyorum.
– Pekala feministlik kavramının ülkemizde yanlış anlaşıldığını düşünüyor musunuz?
Feminizm, bayan erkek eşitliğini savunan bir ideoloji aslında; ancak olağan erkekler her yerde çok oldukları için, medyada da çok oldukları için, hiçbir vakit bayanla erkeğin eğit olmasını istemedikleri için hiçbir vakit oturdukları koltukları bayanlara vermemek istemedikleri için saptırdılar ve bu türlü bir algı çalışması yaptılar. Feminizm erkek düşmanlığı falan üzere; lakin Türkiye’de olan şey bayan düşmanlığı! Her gün üç bin bayan öldürülüyor.
– Bu sıradanlaşıyor mu sizce?
Evet! Yasalar var; lakin uygulanmıyor. Türkiye’de bayan düşmanlığı yokmuş da feministler gelmiş, erkek düşmanlığı olmuş üzere. O denli bir durum yok. Feministlerin o denli bir kederi de yok. Biz yalnızca eşitlik istiyoruz ve bunun için çabalıyoruz; fakat onlar işte yüzde 50’yi bize vermemek için ellerinden geleni yapıyorlar. Fakat biz de elimizden geleni yapıyoruz. Bu gayret bu türlü bitmeyecek, eninde sonunda bu hayatı bizimle ortak paylaşmaya razı olacaklar.
– Aslında bizimle birebir fikirde olan erkeklere mi gereksinimimiz var pekala?
Evet onlara da gereksinimimiz var; ancak tıpkı fikirden olanların en az yarısı bayan olsa daha güzel olur.Çünkü sonuçta erkekler onlar, ne bizim yaşadıklarımızı yaşamışlar, ne o gözle bakabilirler. Lakin onlara da öğretme süreci oluyor daima.
– Pekala bayanlar bu hususta şuurlu mi dersiniz?
Kadınların da hepsinin şuurlu olduğu söylenemez aslında; ancak hani bayanlara öğretmek daha öncelikli. Lakin erkeklere de öyle! Zira asıl sorun erkeklik sorunu. Herkesin yaşantısına yansıyan lisanına yansıyan bu değil mi? Biliyoruz, görüyoruz onu ve insanların bunun da farkında olması için biraz efor gösteriyoruz.
(Soldan sağa: Dilek Hanım’ın Bağlantı Danışmanı Sibel Yıldızbaş, Humanist Yay. Genel Yay. Taraf. Şahin Erdoğan, Humanist Yay. Kurucusu Menekşe Polatcan Özgür, Türkiye Yayıncılar Birliği Lideri Kenan Kocatürk, Müellif Sevimli Mine Kılıç)
“EKREM SOLCULUĞU BİZDEN ÖĞRENDİ”
– Giderek konusu Feminizm olan bir röportaja döndü. Kitaba geri dönelim. Peki Ekrem Bey’i bu türlü çok hoş tanımladınız. Yakından onu gözlemleme talihi bulmuş biri olarak biraz evvel siz 16 milyonun Ekrem İmamoğlu’nu neden sevdiğini anlatmış oldunuz. Pekala, hiç mi makûs bir yanı yok?
Var natürel, olmaz olur mu? O da insan. Berbat değil de orada şey derler; insan kaynakları alanında çalışıyorum ben. Geliştirmesi denen yönler denir onlara. Bence kendini çok fazla harap ediyor. O olabilir, zira çok büyük ilgi var her şeye de yetişmeye çalışıyor. Çok çalışan bir insan. Bu süreçte aslında Dilek Hanım da söyledi, ailesine çok fazla vakit ayıramaması. Kendisi de kitaba söyledi: “Biz yıllarca bir tatile gidemedik.” diye. Hakikat, adamcağız bir tatile gitti kıyamet! Sel oldu. Yani onu bir robot üzere görüyorlar. O da bir insan sonuçta elbette tatil yapacak. Gelip de orada rögar kapağını açacak hali yok. Bir sürü insan var onunla birlikte çalışan. Aslında bir takım kuruyor. O takım o işi yürütecek. O da çabucak gelmişti. Fakat dediğim üzere makus taraf değil; ailesini olumsuz etkileyebilen tarafı. Çok çalışıp çocuklarla eşinin daha fazla ilgilenmesi. O, bu mevzuda daima vicdan azabı çektiğini söylemiştir zati. Ve çocuklar da esasen büyüdükçe onu algılayıp anlayış gösterebiliyorlardı. Lakin bu sanırım, evet işkolik olması!
– Pekala, kitabın yazım basamağında Kıbrıs’a gittiniz Trabzon’a gittiniz, nasıldı bu süreç? Neler yaşadınız öğrenebilir miyiz?
Mesela muhafazakâr bir ailede büyüyor, baba tarafı sağ, anne tarafı sol eğilimli; lakin o muhafazakâr ailede ve işte Kur’an Kursuna gidiyor, beş vakit namaz kılıyor, o denli bir insan. Ve üniversitede Kıbrıs’a gidince bu türlü biraz afallıyor oradaki ömür biraz süratli ve orada bir Türk Ocağı Limasol kadrosuna kaleci olarak giriyor; futbola düşkün. Ve ekip da bayağı solcu bir yer. Eski yöneticilerden birisi, “Ekrem, solculuğu bizden öğrendi” demişti.
– Pekala Ekrem Beyefendi yorum yaptı mı buna? Bu bahiste bir fikir belirtti mi?
Yok, sonuçta onlar o denli düşünüyor. Onlardan etkilendiği kesin de, Kıbrıs da Ekrem Bey’e bayılıyordu. Fotoğrafları vardı birlikte. O denli enteresan bir insan ki, hiç ihmal etmemiş. Onlara gitmiş, ziyaret etmiş.Hep bu türlü insan kazanmış. Hayatı boyunca insan kazanmış, yani bunu da ileride bunlar bana lazım olur falan diye yapmamış.
Mesela çocukluğunda sanırım babasının dükkânının karşısında çocuk esirgeme kurumu var. Oradaki çocuklarla birebir sınıftalar. Bir Öğretmenler Günü’nde öğretmenine kolonya ikram etmiş. Öğretmeni de ona kızmış. Çok utanmış; zira öbür çocukların kolonya alacak parası bile yok ve bu travma olmuş onda. Eşi ile gidip çocuklara yardım ettiklerini biliyorum. Saklı yapmış natürel. Farkındalığı daima çok yüksek. Eşi de öyle! Dilek Hanım da mesela bir gün boyunca tekerlekli sandalye ile yolda tek başına bir gün geçirmiş…
– Başka bu türlü paylaşmak istediğiniz şeyler var mı?
Bana farklı gelen bir an paylaşayım. Ekrem Beyefendi seçilmişti, sonraki gün Cumhuriyet’ten bir gazeteci gelmişti. Kızı çok düşkündü ona, üç yaşındaydı. Röportaj bitene kadar kızı doğal bir biçimde kucağındaydı. Bir siyasetçiden beklenmez ya hani bu türlü şeyler. Ben onu daima şeye benzetirim, bir devir Avrupa’da meclislere kucağında çocukları ile giden bayanlar var ya. Onlar anneliklerini meskende bırakmak istemiyorlar; çocuğu emzirmesi lazım. Ekrem Bey’in kızının da o anda şefkate gereksinimi vardı. Yani bu insani şeyin doya doya yaşanması bence çok bedelli bir şey. Keşke hepsi o denli olsa…
– Doğal olan bir şeye şaşırıyor olmamız ne farklı değil mi?
Siyaset daima bu türlü kirli olarak düşünülen bir alan ya, ondan sanırım. Lakin Ekrem Beyefendi pak siyaset yaptığı için o pak alana ailesini de sokuyor.
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Şirin Mine Kılıç: Teşekkür ederim.
DİLEK İMAMOĞLU: BİLHASSA KENDİMLE İLGİLİ KISMI ÇOK BEĞENDİM : )
– “Benim Sevgili Liderim, Ekrem İmamoğlu” kitabı hakkında niyetlerinizi öğrenebilir miyiz?
Şirin Mine Kılıç “Benim Sevgili Liderim, Ekrem İmamoğlu” kitabında muvaffakiyetle atlattığımız 2014 Beylikdüzü Seçim Dönemi’ni çok hoş aktarıyor. İhtimamla hazırlanmış bu kitabı çok beğenerek okudum, bilhassa de kendimle ilgili kısmı çok beğendim : )
– Beğenmenizin özel bir sebebi var mı?
Çünkü siyasete girmesini istemediğimi fakat bu türlü olduğunu çok net anlattım, içimden ne geçiyorsa, dobra-dobra söyledim. Muharrir da bunu çok hoş kaleme aldı.
– Tam bir eş üzere konuşmuşsunuz : )
Beraber hayatı paylaştığınız kişinin biraz da benlik hissiyle, ailesini düşünerek söylenmiş kelamları üzere durabilir. Fakat öbür taraftan baktığımızda bu memleket için, bu ülke için birilerinin elini taşın altına koyması gerekiyor. Ekrem İmamoğlu da onlardan birisi olduğundan biz de ailece bu yola girdik.
– En büyük destekçisi de siz olmuşsunuz…
Başkalarının ya da eşimin muvaffakiyetinin ardına sığınabilecek ya da ondan teselli, güç alabilecek bir bayan asla değilim. O denli bir imal yok. Ortada bir muvaffakiyet varsa bu başarıda elbette herkesin katkısı vardır. Başarıda yanındaki eşi, çocukları, annesi, babası, arkadaşları, toplumsal etrafı, herkesin bir formda katkısı oluyor.
(Dilek İmamoğlu ve İrtibat Danışmanı Sibel Yıldızbaş)
KİTABA TUTKUYLA BAĞLIYIM
– En çok kimleri okuyorsunuz? Nasıl bir okursunuz?
Ben daha çok felsefi kitaplar okumayı seviyorum. Roman tutkum da var. Son vakitlerde Azra Kohen’in bütün kitaplarını okudum. Şimdilerde varoluşçuluk üzerine kitaplar okuyorum. Örneğin “Tanrılar Okulu” bunlardan bir tanesi. Okuduğum son kitaplar arasında “M.S. 2150” kitabını da atlamak istemem. Doktora tezimle ilgili liderlik kitaplarını da araştırmamla irtibatlı olarak kesinlikle okuyorum.
– Bir kitap sizi kendine nasıl çekiyor? Nasıl bunu okumalıyım diyorsunuz?
Kitabının ardına baktığımda, orada beni kendi içine çekebilecek tek bir sözcük varsa, kitabı çabucak alıyorum ve okuyorum. Müellif ayırt etmiyorum.
– Duygusal bir okur musunuz?
Kitaba tutkuyla bağlıyım. Kitabı okurken onu yaşıyorum ve kitap bittikten sonra onun tesirinden uzun bir mühlet kurtulamıyorum. Hayatımın her alanına okuduğum kitabı koymaya çalışıyorum.
– “Benim Sevgili Liderim, Ekrem İmamoğlu” kitabına tekrar dönelim. Kitap aslında Beylikdüzü Başkanlığı periyodunda yazıldı; lakin İstanbul Belediye Başkanlığı’ndan sonra çok duyulmaya başladı. Hatta, “Bu kadar süratli kitap mı yazılıyor?” üzere yorumlar aldı. Siz bu durumu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Kitap, Beylikdüzü Belediye Başkanlığı seçim sürecince yaşadıklarımızı aktarıyor. Beylikdüzü’nün o seçim kampanyasına nasıl hazırlandığımızı, gece-gündüz nasıl çalıştığımızı anlatıyor. İstanbul seçimlerinin şimdiki büyük bir muvaffakiyet olmasından ötürü birinci bakışta o denli sanılabiliyor. Başka taraftan biz Beylikdüzü’nde zati başarmıştık. Evvel Beylikdüzü muvaffakiyetini kucakladık, sonra İstanbul seçimlerini kazandık.
– Ekrem Lider hakkında yazılmış öteki kitaplar da oldu daha sonra. Yeni yazılanlar da var hatta…
Necati Özkan’ın yeni kitabı “Kahramanın Yolculuğu” da İstanbul seçim sürecini anlatıyor. Okuyucular öncesi ve sonrasını iki kitabı da, karşılaştırınca çok güzel göreceklerdir.
– Ekrem Lider hakkında çıkan her şeyi okuyor musunuz? Bir okur olarak bu kitapları nasıl değerlendiriyorsunuz?
Okuyorum doğal. Mine Hanım’a da Necati Bey’e de teşekkür ediyorum. İkisinin de kalemlerine sıhhat. Yaşananları kitaplarında çok hoş aktardılar.
Damla Karakuş: Teşekkür ederim.
Dilek İmamoğlu: Teşekkür ederim.
*
Benim Sevgili Liderim Ekrem İmamoğlu
Ş. Mine Kılıç
Humanist Yay.
S.: 224
Kitabı satın almak için tıklayınız: idefix
*
Damla Karakuş
Instagram:
