Emekli maaşıyla geçimini sağlayan 57 yaşındaki, üç çocuk babası İsmet Terzi, yaklaşık 6 yıl evvel yüksek tansiyona bağlı beyin kanaması geçiren ve yatağa bağımlı hale gelen 43 yıllık eşi Ünzile ile kirada oturduğu konutta ömrünü sürdürüyor.
“HAYATTAKİ TEK VARLIĞIM”
Terzi, 6 yıldır “Bir şey olmasın” diye eşinin baş ucundan ayrılmıyor, onun her şeyiyle adeta bir bebek üzere ilgileniyor.
Sözlerine “Hayattaki tek varlığım Ünzile.” diyerek başlayan Terzi, güçlü hayat uğraşını anlattı.
Eşinin durumu nedeniyle meskenden fazla uzaklaşamadığını belirten Terzi, elinden geldiğince eşine bakmaya çalıştığını söyledi.
“TEK TASAM, ÖLÜRSEM YALNIZ KALMASI”
Tek telaşının öldükten sonra eşinin yalnız kalması olduğunu lisana getiren Terzi, şöyle devam etti:
“Ünzile, uzun müddet ağır bakımda kaldı fakat beyin damarlarındaki pıhtılaşmadan ötürü felç oldu. Ünzile hayat arkadaşım. Ona bakmaya devam edeceğim. Ben yatağa bağımlı olsam o da birebir formda bana bakardı. Biraz birikimim vardı, o da tedaviye gitti. Yeniden de Allah’ıma şükürler olsun. Lakin onu dışarıya çıkarıp gezdirmek, elinden tutmak ve özlediği köyüne götürmek istiyorum. Olur da bir gün kendisini gezdireceğim bir aracım olursa dünyalar bizim olacak.”
“YEMEK YEDİRİRKEN BİLE KORKUYORUM”
Terzi, eşinin rahatsızlığından bu yana kendi yatağında uyumadığını belirterek, şunları kaydetti:
“Ona bir şey olacak, gece nefesi duracak diye yatağının yanındaki koltukta bekliyorum. Bir gün sabah kalktığımda Ünzile ‘İsmet, ben köyümün çeşmesinden su içmek istiyorum.’ dedi. Köyden su getirdim. Hala dolapta duruyor. İstedikçe kendisine veriyorum. 3 çocuğum var, herkes kendi işinde gücünde. 15 günde bir gelip annelerini 1-2 saat gördükten sonra gidiyorlar. Çok zorlanıyorum fakat elimden geldiğince Ünzile’ye bakmaya çalışıyorum. Yemek yedirirken bile korkarak veriyorum. Gece tıkırtı duysam kalkıp ‘Ünzile nefes alıyor mu?’ diye bakıyorum. Bu endişelerle yaşıyorum. Ona bir şey olacak diye uyuyamıyorum.”
Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile olan bir anısını da paylaşan Terzi, “İstanbul’da 1980’lerde dekorasyon işinde çalışıyordum. İşverenim, Cumhurbaşkanımız Erdoğan ile samimiydi. O vakit Erdoğan sık sık dükkanımıza gelirdi. Bu vesileyle kendisiyle tanışma fırsatımız oldu. Hafta sonları pikniğe giderdik. Hatta o vakitler sigara içiyordum, birkaç sefer cebimdeki sigara paketini aldıktan sonra, ‘İsmet Beyefendi bırak şu sigarayı.’ deyip çöpe atmıştı. Bu türlü bir anımız oldu. Kendisine de geçenlerde bir mektup yazdım.” tabirlerini kullandı.
